 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει
Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ’ αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν’ το κρεβάτι της λημέρι του φονιά
Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα `βρεις μήτε κλειδαριά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά
|  |
Lyrics: Manos Eleftheriou
Music: Stavros Kouyioumtzis
First version: Yioryos Dalaras
Poisoned the time is lying in wait
To find you into the straits of the next world
And thirteen centuries unemployed is seeking
Your ark and your blood to drink it
Lashers and Symplegades are waiting for you
A bride is sleepless amongst golden jewels
She has Cyclades hanging from her ears
And her bed is the killer's lair
Hidden the bitter words into the shell
Hidden the charms of the sea into the North wind
The oil candle of the house will extinguish someday
And you won't find neither door nor lock
The birds of the Next World and the peacocks
With light and night embroid a suit for you
People grind and sharpen their jaws
They jump and run and catch you on the half
| |
