 |
Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Ήταν πέντε ήταν έξι κι έγινε εφτά
το παράπονο με πήρε κι έκλαψα πικρά
έκλαψα για τη ζωή μου και για το γραφτό
το ρολόι μου δείχνει οχτώ
Διάβασα τα γεγονότα και την κοσμική
για ποδόσφαιρο για φόνους και πολιτική
στην Ασία φασαρίες πείνα κι ερημιά
το ρολόι μου δείχνει εννιά
Μια γειτόνισσα απλώνει ρούχα καθαρά
πλένει με μια νέα σκόνη κι είναι αστραφτερά
με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτιά
ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά
Τα λουλούδια δε μυρίζουν είναι πλαστικά
ένα φίλο και μια αγάπη είχα μια φορά
τώρα βρέχει κάποιος τρέχει δεν μπορώ να δω
το ρολόι σταμάτησε εδώ
|  |
Text: Stavros Kouyioumtzis
Musik: Stavros Kouyioumtzis
Uraufführung: Yioryos Dalaras
Es war fünf, es war sechs und es wurde sieben (Uhr)
der Schmerz packte mich und ich weinte bitterlich,
ich weinte über mein Leben und über das Schicksal,
meine Uhr zeigt acht.
Ich las, was vorgefallen war und die Klatschspalte,
über Fußball, über Morde und Politik;
Unruhen in Asien, Hunger und Einsamkeit,
meine Uhr zeigt neun.
Eine Nachbarin hängt saubere Wäsche auf,
mit neuem Waschpulver gewaschen und blitzsauber,
mit Liedern über die Armut und die Fremde
kaufe ich mir eine Maisonette in Kifissia.
Die Blumen duften nicht, sie sind aus Plastik,
ich hatte damals einn Freund und eine Liebe,
jetzt regnet es, jemand rennt vorbei,
ich kann nichts sehen (erkennen),
mein Uhr ist hier stehengeblieben.
| |
