 |
Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.
Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.
Ας είν’ ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.
Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το τάξανε πολλοί
κι όμως δεν μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.
Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι
Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.
|  |
Lyrics: Napoleon Lapathiotis
Musica: Nikos Xydakis
Prima esecuzione: Eleftheria Arvanitaki
Tristezza da vero che attraverso
lo stretto ancora dell'amore,
finche buoio non arriva
in un giorno di morte.
Stretto profondo e deprimente
che ricordero' per molto tempo,
perche mi costa al cuore
il suo riattraversamento.
Che sia cosi comunque,a che serve?
Cerco ardentemente sempre il bacio,
ultimo bacio,primo bacio
e con tanta brama!
Cerco ardentemente sempre il bacio
oh,cuore mio!
che mi hanno promesso in molti,
ma non ha potuto
mai nessuno a darmi.
Forse un giorno quando me ne andro',
tornando sempre nel profondo,
e con la notte in segreto
diventiamo copia ancora
questo bacio mai trovato,
che ho cercato ardentemente,
come un suo vecchio depito,
lei mi riportera!
| |
