 |
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Άλλες ερμηνείες:
Μπάμπης Στόκας
Απ’ το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και συ σκυμμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά
Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ’ τα χρόνια του 50
στη μοναξιά σου παρηγοριάς φωνή
Τι σου `δωσε η ζωή καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου πνοή
Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυράς σου
σύμμαχος με τ’ άθλια τα χρόνια που μισείς
Σ’ ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ’ όνειρά σου
σ’ ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή
|  |
Letras de Canciones: Filippos Pliatsikas
Música: Manos Xydous
Primera representaci: Pyx Lax
Otras presentaciones:
Babis Stokas
Por la ventana entra la imagen del invierno,
lluvia que cae, árboles que se inclinan ante el viento del norte,
y tú cabizbajo siempre aquí con manos ensangrentadas
comienzas una conversación silenciosa con el espejo
A tu alrededor algunas viejas fotografías amarillentas
de cuando eras niño
La radio de la década de los cincuenta,
en tu soledad una voz de consuelo.
¿Qué te dio la vida bueno para recordar?
Te sació con píldoras de placer,
colores de cuento y sabores de muerte
a cada uno de tus pasos, a cada aliento.
Ahora el espejo se ha quedado solo lejos de ti,
aliado de los míseros años que odias
En un cenicero se encuentran apagados tus sueños,
en una botella con bebida tu propia vida.
| |
