 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Νίκος Αντύπας
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Μπορεί και να 'χω τρελαθεί
σκοτάδι μέσα μου βαθύ
ξανά ο ύπνος με ξέχασε
κι η νύχτα βραχνάς
πες μου πού γυρνάς
Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω
κι εγώ μοναχή μου στη γη
ούτε που ξέρω πού είμαι, τι κάνω
και τι με κρατάει στη ζωή.
Σ’ έχασα και γύρω πια νυχτώνει
Σ’ έχασα κι η πόλη είναι σκληρή
Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή...
Μπορεί και να 'χω τρελαθεί
ο ίσκιος σου μ’ ακολουθεί
Κυλά στις στέγες το γέλιο σου
σαν πρωινή βροχή και λιώνει την ψυχή...
Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω
κι εγώ μοναχή μου στη γη
ούτε που ξέρω πού είμαι, τι κάνω
και τι με κρατάει στη ζωή.
Σ’ έχασα και γύρω πια νυχτώνει
Σ’ έχασα κι η πόλη είναι σκληρή
Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή...
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musica: Nikos Adypas
Prima esecuzione: Haroula Alexiou
Puo' darsi che sia impazzita
un buio profondo dentro di me
di nuovo il sonno mi elude
e la notte un incubo
dimmi dove stai girando
Tante migliaia di stelle lassu'
ed io sola sulla terra
non so nemmeno dove sono, cosa faccio
e cosa mi mantiene in vita.
Ti ho perso e attorno a me scende la notte ormai
ti ho perso e la citta' e' ostile
amore mio, unica e vera gioia mia...
Puo' darsi che sia impazzita
la tua ombra mi segue
il tuo riso scorre sui tetti
come pioggia mattutina e strugge l'anima...
Tante migliaia di stelle lassu'
ed io sola sulla terra
non so nemmeno dove sono, cosa faccio
e cosa mi mantiene in vita.
Ti ho perso e attorno a me scende la notte ormai
ti ho perso e la citta' e' ostile
amore mio, unica e vera gioia mia...
| |
