 |
Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Ρίχνεις τα μάτια σου στη γη
λες κι έχεις πάρει διαταγή να μην μιλήσεις
Αν σε ρωτήσω το γιατί
γυρνάς την πλάτη σου αντί να μου εξηγήσεις
Άρχισες να λείπεις ξαφνικά
και τα ερωτηματικά μου σαν μελίσσι
κι ότι πριν φαινόταν φυσικό
τώρα για λόγο βασικό πια θα ισχύσει
Πάγωσε ο χρόνος την αγάπη μας
κάποτε για αστείο το ‘χες πει
το πολύ μαζί σκοτώνει
το φιλί μας το παγώνει
σκότωσε κι εμάς
το πολύ μαζί σκοτώνει
Έκανες την πλήξη σου θυμό
κι έτσι άρχισα να επιθυμώ
παλιές φιλίες
μα όταν σκορπίζουν τα πουλιά
μοιάζει η αγάπη σαν τις άδειες παραλίες
Ήρθε κι η δική μας η στροφή
κάποτε οι άνθρωποι οι σοφοί μας το ‘χαν μάθει
δε θα καθαρίσουμε ποτέ
άμα δε βρούμε το κρυμμένο μας το αγκάθι
|  |
Lyrics: Haroula Alexiou
Music: Haroula Alexiou
First version: Haroula Alexiou
You cast your eyes on the ground
as if you have orders not to talk
If I ask you why
you dont explain,you turn your back to me
All your sudden absences
all my questions and doubts
and what was natural before
now it's uncertain,and that is sad
Time has frozen our love
once you said it as a joke
Too much togetherness can kill
it has frozen our kiss
it killed us too
Too much togetherness can kill
You 've turned your boredom into anger
and I started to long for old friendships
but when the birds scatter away
our love looks like an empty beach
Our own turning point has come
some wise people had warned us
we' ll never find peace
if we don't find the thorn in our side
| |
