 |
Στίχοι: Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας
Μουσική: Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας
Άλλες ερμηνείες:
Νότης Σφακιανάκης
Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή
Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω καλός πολίτης
Μα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω χρονιά πολλά
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες
Ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά
Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
Κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
Μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
Σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ’ αφήσανε να πεις
Μια δικαιολογία
Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειά
Κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ’ εποχή
Που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
Κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία
Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
Σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
Κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
Που σου `μαθε στη φυλακή
εκείνος ο ψηλός απ’ τη Δραπετσώνα
σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δε φταις εσύ
φωτιές σου καίνε το κορμί,
κουτάλι και βελόνα
Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που `πεφτε
Σαν χιόνι απ’ το ταβάνι
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δε θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ’ αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη
Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ’ ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου `λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού `λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
σιχάθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω
Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή
|  |
Lyrics: Panos Katsimihas & Haris Katsimihas
Music: Panos Katsimihas & Haris Katsimihas
First version: Panos Katsimihas & Haris Katsimihas
Other versions:
Notis Sfakianakis
It had been two years since I last saw you
And I met you again a Sunday (morning)
You were buying ouzos and cognac in a cafe
And you wore formal clothes as if it were a celebration.
You were not a soldier in order to I tell you "good citizen" *
nor were you celebrating your birthday to tell you "live long"
mental institution and prison for two years and six months
I drunk the ouzo and said "health and joy" **
I know you asked for work to a thousand and two bosses
And they all asked for recommendations and previous experience
But as soon as they, also, saw that you had a yellow paper
they ran you off like a dog and not even allowed to say
an excuse
And in the beginning you said ok and looked for work elsewhere
and elsewhere again and elsewhere, the same and the same
But you were very unlucky because you it was also a season
When all were tight in money and you had yellow paper
And this colour, you know, causes allergic reactions...
And there came also this fever that each time as it got dark
It tortured you summertime and winter
And it is a terrible martyrdom, this dirty appetizing thing
that you learned in the prison
from that tall guy from the Drapetsona.
You miss the white dust, you know that you are not to blaim either,
flames, burn your body,
spoon and needle.
And you were being patient because you feared the cell
you were being nice to the loneliness and the asbestis that fell
like snow from the ceiling
And until your soul leaves you will not forget a moment (of)
some evening in the prison, voices and cries,
And they said the next morning that in cell fifteen
the "old ones" raped the teenager: Fanis
And when you they found you frozen in your cell,
They said this one has been dead for long time
And somebody ran to telephone
Five weeks now you suffered, I know
I know you missed the white dust
And you were telling me I will not return there again.
I'm tired of the white nights
I, too, want to live like human being.
It had been two years since I last saw you
And I met you again a Sunday (morning)
You were buying ouzos and cognac in a cafe
And you wore formal clothes as if it were a celebration.
| |
