 |
Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Ήρθες και έφυγες σαν άνεμος και τώρα δεν καταλαβαίνω πώς
μου είπες «σ’ αγαπάω» μα πρέπει αλλού να πάω, να σωθώ.
Προσωπικός μου ήσουν άγγελος και τώρα σκοτεινιάζει ο ουρανός.
Όταν μου λες αντίο γινόμαστε κι οι δύο ένας καημός.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Να σε κοιτάζω άλλο δεν μπορώ γιατί μπερδεύομαι και απορώ,
που λες πως δεν αντέχεις στο πλάι σου να μ’ έχεις, απορώ.
Είπες να σε αγγίζω πως δε θες κι ότι θυμάσαι πάντα αυτά που λες.
Από ένα «κατά λάθος» κάνεις μεγάλο λάθος και θα κλαις.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
|  |
Lyrics: Yioryos Moukidis
Music: Yioryos Moukidis
First version: Peyky Zina
You came and left like wind and now I don’t understand how
did you tell me «I love you», but I have to go somewhere else, to be saved.
You were my personal angel and now the sky darkens.
When you tell me goodbye we both become a sorrow.
And if you can’t bear the filled with tears eyes,
and if you can’t bear the distant excursions,
then don’t ever come to Saloniki, on Sundays.
I can’t watch you anymore cause I’m getting confused and I wonder,
that you say that you don’t bear to have me beside you, I wonder.
You said that you don’t want me to touch you and that you always remember what you say.
From a «by mistake», you make a big mistake and you’ll cry.
And if you can’t bear the filled with tears eyes,
and if you can’t bear the distant excursions,
then don’t ever come to Saloniki, on Sundays.
| |
