 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα
Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος
Πιο κοντά, πιο κοντά
μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους
Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ’ τη βροχή και την από στάση
Η ανάσα τους είν’ ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά
Κουβεντιάζουν
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας
γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της
κι ακούει
Πιο κοντά, πιο κοντά
Τούτες τις μέρες...
Πιο κοντά, πιο κοντά
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Musica: Hristos Leodis
Prima esecuzione: Nikos Xylouris
In questi giorni il vento ci dà la caccia, ci dà la caccia.
Intorno a ogni sguardo il filo spinato,
intorno al nostro cuore il filo spinato,
intorno alla speranza il filo spinato.
Tanto freddo, tanto freddo, tanto freddo quest'anno.
Più vicino, più vicino
fradici chilometri si raccolgono su se stessi.
Dentro le tasche del vecchio pastrano
tengono piccoli camini per scaldarsi i ragazzi.
Stanno seduti sulla panca e fumano
per la pioggia e la lontananza.
Il loro fiato è un fumo di treno
che va lontano, molto lontano.
Parlano
e allora la stinta porta della stanza
diventa come una madre che incrocia le braccia
e ascolta.
Più vicino, più vicino...
In questi giorni...
Più vicino, più vicino...
| |
