 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου
Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος!
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος.
Τον κρατάς όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου
και μετράς το σφυγμό του πάνω σε τούτο το σημάδι
που άφησαν οι χειροπέδες!
Κανονικός σφυγμός, σίγουρο χέρι.
Κανονικός σφυγμός, σίγουρος δρόμος!
Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ! Πολύ μακρύς αδερφέ μου.
Οι χειροπέδες βάραιναν τα χέρια. Τα βράδια που ο μικρός γλόμπος
κουνούσε το κεφάλι του λέγοντας "πέρασε η ώρα"
εμείς διαβάζαμε την ιστορία του κόσμου σε μικρά ονόματα
σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους
των φυλακών, σε κάτι παιδιάστικα σχέδια των μελλοθάνατων.
Μια καρδιά, ένα τόξο, ένα καράβι που `σκιζε σίγουρα το χρόνο,
σε κάποιους στίχους που `μειναν στη μέση για να τους τελειώσουμε,
σε κάποιους στίχους που τελειώσαν για να μην τελειώσουμε.
Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος.
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. Τον κρατάς
όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου, και μετράς το σφυγμό του,
πάνω σε τούτο το σημάδι που άφησαν οι χειροπέδες.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρος δρόμος.
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Musica: Hristos Leodis
Prima esecuzione: Tania Tsanaklidou
E' stata lunga la strada fin qui. Molto lunga, fratello.
Le manette appesantivano le braccia. Le sere quando la piccola lampada
dondolava il capo dicendo "è passata l'ora"
noi leggevamo la storia mondiale in piccoli nomi
in certe cronologie scalfite con l'unghia sui muri
delle prigioni, in certi infantili disegni dei morituri -
un cuore, un arco, una nave che fendeva sicura il tempo -
in certi versi che erano rimasti a metà perché li finissimo noi,
in certi versi che avevano finito perché noi non li finissimo.
E' stata lunga la strada fin qui. Difficile strada.
Adesso questa strada è la tua. La tieni
come tieni la mano del tuo amico e misuri le pulsazioni
sopra questo segno che hanno lasciato le manette.
Pulsazione regolare. Mano sicura.
Pulsazione regolare. Strada giusta.
| |
