 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Πέτρος Γαϊτάνος
Αυτοί που ζουν μεσοστρατίς
σημαδεμένοι εκ γενετής
στον ουρανό να βλέπουν
μόνο τ’ όραμά τους,
ζήσανε πάντοτε αφανείς
γιατί σε μέτρησε κανείς
πόσα μαχαίρια
έχουν μέσα στην καρδιά τους.
Με τις χαμένες τις ψυχές
που κάνουν φίλους τις οχιές
εγώ μ’ αυτούς
κάποια στιγμή θα περπατήσω.
Γιατί στη λάσπη που πατούν
φυτρώνουν τ’ άστρα από παντού
κι είναι ό,τι θέλω στη ζωή
να προσκυνήσω.
Μου’ πες κι εσύ πολλές φορές
μη βλέπω ξένες συμφορές
γιατί σταυρώνω τη ζωή μου
σ’ ένα βράχο
μα αν είναι κάποιος να χαθεί
με συμβουλές δε θα σωθεί
ούτε κι αν πει σαν προσευχή
το Υπερμάχω.
|  |
Lyrics: Manos Eleftheriou
Musica: Mikis Theodorakis
Prima esecuzione: Petros Yaitanos
Quelli che vivono in mezzo alla strada
segnati fin dalla nascita
a vedere nel cielo
solo le loro visioni,
vissero sempre invisibili
poiché nessuno ha mai contato
quanti coltelli
hanno confitti nel cuore.
Con le anime perse
che si fanno amiche le vipere
anch'io con loro
un giorno o l'altro camminerò.
Perché nel fango che calpestano
d'ogni dove germinano stelle
l'unica cosa che nella vita
io intenda riverire.
Tante volte anche tu mi hai chiesto
se non sogno strane disgrazie
perché crocifiggo la mia vita
sopra una roccia
ma se qualcuno deve perdersi
non si salverà coi buoni consigli
nemmeno se per pregare recita
l' Angelo Custode.
| |
