 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου
Κι έρχομαι μοναχά να σ’ αγκαλιάσω και να κλάψω αδελφέ μου,
όπως ο ερωτευμένος που γυρνάει από χρόνια στην καλή του,
και μ’ ένα του φιλί, της λέει όλα τα χρόνια που περίμενε,
κι όλα τα χρόνια που τους περιμένουν, πέρα απ’ το φιλί τους.
ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Η καρδιά μου είναι τώρα ένα φαρδύ χωματένιο τσουκάλι,
που μπήκε πολλές φορές στη φωτιά,
που μαγείρεψε χιλιάδες φορές για τους φτωχούς
για τους ξωμάχους, για τους περατάρηδες
για τους εργάτες και για τις πικρές μανάδες τους,
για τον πεινασμένο ήλιο, για τον κόσμο ναι για όλο τον κόσμο
ένα φτωχό, καπνισμένο μαυρισμένο τσουκάλι,
που κάνει καλά τη δουλειά του.
Και τούτο το τσουκάλι βράζει, βράζει τραγουδώντας.
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Musica: Hristos Leodis
Prima esecuzione: Tania Tsanaklidou
E vengo solamente per abbracciarti e per piangere, fratello,
come l'innamorato che ritorna dopo anni alla sua bella
e con un bacio solo le dice tutti gli anni che ha aspettato
e tutti gli anni che li aspettano, al di là del loro bacio.
RECITATO DAL POETA
Il mio cuore è ora una capace pignatta di terracotta
che è andata tante volte sul fuoco,
che ha cucinato migliaia di volte per i poveri,
per i contadini, per i passatori,
per gli operai, per gli studenti,
per il sole affamato, per il mondo, sì, per tutto il mondo,
una povera, affumicata, annerita pignatta
che fa bene il suo lavoro.
E questa pignatta bolle, bolle cantando.
| |
