 |
Στίχοι: Νίκος Γρίτσης
Μουσική: BO
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος
Μιλάς κι ας μην έχεις τι να πεις
χαλάς τη μαγεία της σιωπής
γελάς ενώ θα `πρεπε να κλαις
ζητάς τις χειρότερες στιγμές
Άλλο εσύ κανάλι κι άλλο εγώ
και στην αγάπη πάλι διαφορά μεγάλη...
Δε με ξέρεις καλά είναι τόσα πολλά
που δεν ξέρεις ακόμα για μένα
η βιτρίνα μπροστά κι από πίσω βαριά
η κουρτίνα για την καρδιά
Δε με ξέρεις καλά κι ας κρατάς αγκαλιά
το κορμί μου το διχασμένο
την ψυχή μου να βρεις πουθενά δεν μπορείς
και γι’ αυτό με στεναχωρείς
Μ’ αρέσει να μιλάω με τα μάτια
τα λόγια με κουράζουν
θέλω να βρω τους φίλους μου
γιατί αράζουν
εκεί που κάποτε χαμογελούσα
τότε μπορούσα
κατάλαβέ με πάντα σε παρακαλούσα
Ασ’ τον φυγά είναι πλέον τόσο μακριά
τα χρόνια είναι βαριά πολλά και τόσο βαρετά
ψάχνω διαδρόμους μέσα από διαλόγους
δίχως νόημα μιλώ σ’ αδιάφορους ανθρώπους
με κούρασες άλλη μια φορά
πες μου πώς τα καταφέρνεις
φύγε να σωθείς μη με γυροφέρνεις
δε με ξέρεις καλά
κανείς ποτέ δε με έχει μάθει
η ζωή μου μια παράγραφος γεμάτη λάθη
Δε με ξέρεις καλά...
|  |
Tекст: Nikos Yritsis
Mузика: BO
Прва представа: Nikos Makropoulos
Pričaš iako nemaš šta da kažeš
kvariš magiju tišine
smeješ se, a trebalo bi da plačeš
tražiš najgore trenutke
Jedan si ti kanal, a drugi ja
i u ljubavi opet, velika je razlika
Ne znaš me dobro, toliko je toga
što o meni još uvek ne znaš
vitrina spolja, a iza teška
zavesa što srce zaklanja
Ne znaš me dobro, i ako držiš u rukama
moje telo slomljeno
moju dušu da nadješ, ne možeš nigde
i zato mi stvaraš brige
Volim da govorim pogledom
reči me umaraju
želim da nadjem svoje prijatelje
jer se opuštaju
tamo gde sam se nekad smejao
tada sam mogao
shvati me, uvek sam te molio
Pusti pobegulju, već je tako daleko
godine su tako teške, i dosadne
tražim izlaze u dijalozima
bez smisla pričam s ravnodušnim ljudima
još jednom si me smorila
kaži mi kako ti to uspeva
idi, spasi sebe, ne obleći oko mene
ne znaš me dobro
niko me nikad nije upoznao
moj je život jedan paragraf pun grešaka
Ne znaš me dobro..
| |
