 |
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Άλλες ερμηνείες:
Μπάμπης Στόκας
Απ’ το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και συ σκυμμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά
Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ’ τα χρόνια του 50
στη μοναξιά σου παρηγοριάς φωνή
Τι σου `δωσε η ζωή καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου πνοή
Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυράς σου
σύμμαχος με τ’ άθλια τα χρόνια που μισείς
Σ’ ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ’ όνειρά σου
σ’ ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή
|  |
Text: Filippos Pliatsikas
Musik: Manos Xydous
Uraufführung: Pyx Lax
Weitere Aufführungen:
Babis Stokas
Vom Fenster kommt das Bild vom Winter
Regen, der fällt, Bäume, die sich im Wind wiegen
Und du gebückt, immer hier, mit blutenden Händen
beginnst schweigend eine Diskussion mit dem Spiegel
Um dich herum ein paar alte, gelbe Fotografien
aus der Zeit als du ein Kind warst
Das Radio aus den 50er Jahren
Deine Einsamkeit ist die Stimme des Trosts.
Was hat dir das Leben Gutes gegeben an das du dich erinnerst?
Es goss dich mit den Tabletten der Wonne
Märchenhafte Farben und Geschmäcke des Todes
in jedem Schritt, in jedem Atemzug
Nun ist der Spiegel einzig weit weg von dir geblieben
Mitkämpfer der Wahrheit der Jahre, die du hasst.
In einem Aschenbecher befinden sich deine ausgedämpften Träume
In einer Flasche mit Alkohol dein Leben selbst
| |
