 |
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Όλγα Βλαχοπούλου
Μουσική: Ismael Lo
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη & Φίλιππος Πλιάτσικας
Οι νύχτες όλο πιο συχνά θα πλησιάζουνε
όταν εσύ θα περιμένεις να χαράξει
και το πρωί που οι πλατείες θα αδειάζουνε
δε θα υπάρχει πια κανείς να σε κοιτάξει.
Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά
σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε
κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά
αν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε.
Τώρα που θέλω να γυρίσω
ξέρω κανέναν δε θα βρω.
Έχεις αλλάξει το όνομά σου
και δεν υπάρχεις πια εδώ.
Εδώ οι μέρες μου περνούν με την βροχή,
νύχτες ναυάγια στους δρόμους περπατάνε.
Θέλω να πω μα με τρομάζει η σιωπή
κι οι απουσίες από δίπλα μου περνάνε.
Μην έρθει πάλι ο χειμώνας και χαθείς
και τα πανιά σου μην τα σκίσει ο αέρας
κι όπως φυσάει τα σημάδια δε θα βρεις
θα `χουν σκορπίσει στα συντρίμμια κάποιας μέρας.
Τώρα που θέλεις να γυρίσεις
εγώ φοβάμαι να σε δω.
Έχω ξεχάσει τ’ όνομά μου
και δεν υπάρχω πια εδώ.
|  |
Lyrics: Filippos Pliatsikas & Olya Vlahopoulou
Music: Ismael Lo
First version: Eleftheria Arvanitaki & Filippos Pliatsikas
The nights will come closer more and more
when you will wait for the dawn
and in the morning that the squares will empty
nobody will exist anymore to look at you.
You used to tell me that people are birds
when the winter comes they always fly away
and they maybe come to see you a night
if they have broken their wings or if they are hungry.
Now that I want to return
I know that I won’t find anyone
you’ve changed your name
and you don’t exist here anymore.
Here my days pass with the rain
nights shipwrecks walk in the streets
I want to speak but silence frightens me
and absences pass by my side
Not to come again the winter and you get lost
and not to tear your sails the wind
and as it blows you won’t find the traces
they will have been scattered in the ruins of some day.
Now that you want to return
I’m afraid of seeing you
I’ve forgotten my name
and I don’t exist here anymore.
| |
