 |
Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Ακούς να λένε στα χωριά οι γέροντες τα βράδια
κάτι μυστήρια πράματα που χτίζουν τα σκοτάδια.
Λένε για της Υπαπαντής το μέγα πανηγύρι
πως το λιβάνι πέτρωνε πριν μπει στο θυμιατήρι.
Λένε πως ψέλναν τα πουλιά στ’ αριστερό ψαλτήρι
κι απ’ τα πηγάδια φέρνανε κρασί οι καλογήροι.
Λένε για κάτι χαϊμαλιά που παίζαν στο μπαρμπούτι
κι ο γούμενος τα βάφτιζε με αίμα και μπαρούτι.
Λένε πως όποιος τα φορεί φτερά βγάζει στην πλάτη,
γίνεται αλαφροΐσκιωτος ψωμί τρώει κι αλάτι.
Ακούς να λένε στα χωριά πως και η ευχή του πιάνει
γιατί τα βόλια, αίματα είχαν του Μακρυγιάννη.
Λένε πως ο φουστανελάς πληγές είχε σαράντα
γι αυτό κι αλαφροΐσκιωτοι είμαστε λίγοι πάντα.
|  |
Lyrics: K.H Myris
Musiikki: Yiannis Markopoulos
Kantaesitys: Nikos Xylouris
Kuule kun kertovat kylissä vanhukset iltaisin
mystisistä asioista joita rakentelee pimeys.
Kertovat Ipapantiksen suuresta juhlasta
kuinka suitsuke kivettyi ennen suitsutusastiaan laittoa.
Kertovat kuinka lauloivat linnut vasemmalla psalttarikirjassa
ja lähteistä toivat viiniä munkit.
Kertovat joistain amuleteista joista pelasivat korttia
ja igumeni ne värjäsi verellä ja ruudilla.
Kertovat että hän joka niitä pitää siivet saa selkään,
muuttuu araksi, leipää syö ja suolaa.
Kuule kun kertovat kylissä että hänen siunauksensa pätee
koska luodeissa oli Makrigiannin verta.
Sanovat että kansallispuvussa haavoja oli neljäkymmentä,
siksi arkoja olemme vähän aina.
| |
