 |
Στίχοι: Πέτρος Θεοτοκάτος
Μουσική: Πέτρος Θεοτοκάτος
Πρώτη εκτέλεση: Πέτρος Θεοτοκάτος
Ξέρω πως τα λόγια βιάζουν τη σιωπή
γεμίζει ο χώρος ηδονές μια πλαστική στιγμή
μια τρύπα μες στα σύννεφα μια τρύπα στο κορμί
κοιτάζω στο καθρέπτη το τέλος μου είναι εκεί
Και θα χαθώ θα χαθώ θα χαθώ ένα πρωί
σε μια ελεύθερη ιδέα αναρχική εκεί που ο έρωτας
θα είναι πάντα γιορτή θα χαθώ, θα χαθώ ένα πρωί
Τις νύχτες μας ιδρώνουμε βρίζοντας το θεό
φτιάχνουμε αγάλματα έρωτες με θάνατο και αλκοόλ
μια μέρα θα τους δείξω εγώ μια μέρα φωτεινή
θα τρέξουν σαν τυφλό πουλί με δίχως πόνου κραυγή
Και θα χαθώ θα χαθώ θα χαθώ ένα πρωί
σε μια ελεύθερη ιδέα αναρχική εκεί που ο έρωτας
θα είναι πάντα γιορτή θα χαθώ, θα χαθώ ένα πρωί
|  |
Lyrics: Petros Theotokatos
Music: Petros Theotokatos
First version: Petros Theotokatos
I know that words rape the silence
The place is filled with jollies, a plastic moment
A hole in the clouds, a hole in the body
I'm staring at the mirror, my end is there
And I'll get lost, I'll get lost, I'll get lost one morning
In a free anarchic idea, where love
Will always be a celebration, I'll get lost, I'll get lost one morning
Our nights we're sweating cursing on god
We build statues of love with death and alcohol
One day I'll make them understand, one bright day
They'll run like a blind bird without a scream of pain
And I'll get lost, I'll get lost, I'll get lost one morning
In a free anarchic idea, where love
Will always be a celebration, I'll get lost, I'll get lost one morning
| |
