 |
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Μπαρμπαγάλας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Υπάρχει χώρος στο ανόητο στομάχι σου
κι όσο σε παίρνουνε τα χρόνια συνηθίζεις
την κρύα σούπα που προσφέρουν οι μαλάκες σου
καταβροχθίζεις
Ήρθες ανάποδα στον κόσμο μα το ξέχασες
κι όλο σε ξύνω με το νύχι να ξεφτίσεις
και περιμένω να με δείξεις με το δάχτυλο
και να με φτύσεις
Μα εσύ ματώνεις μ’ ένα ψέμα την αλήθεια μου
κι εγώ γυρεύω τη δική σου ν’ ανασάνω
για να πηδήξω απ’ της ψυχής σου το παράθυρο
και να πεθάνω
Γιατί είναι τέχνη να πεθαίνεις για την πλάκα σου
Γιατί είναι τέχνη ν’ αγαπάς τον εαυτό σου
Γιατί είναι τέχνη να πεθαίνεις για την πλάκα σου
Γιατί είναι τέχνη ν’ αγαπάς το θάνατό σου
Στο μαύρο τοίχο που κυκλώνει την αγάπη μου
μ’ άνα μαχαίρι τ’ αρχικά σου χαρακώνεις
με σημαδεύεις στην καρδιά μ’ ένα χαμόγελο
και με σκοτώνεις
Όμως εγώ σ’ αγαπάω το πήρ’ απόφαση
τη λογική σου μια για πάντα θα ξεκάνω
για να ξαπλώσω στην αγάπη σου ανάσκελα
και να πεθάνω
Γιατί είναι τέχνη να πεθαίνεις για την πλάκα σου
Γιατί είναι τέχνη ν’ αγαπάς τον εαυτό σου
Γιατί είναι τέχνη να πεθαίνεις για την πλάκα σου
Γιατί είναι τέχνη ν’ αγαπάς το θάνατό σου
Τι να σου κάνω η αλήθεια είναι βρωμικη
θα σε λαδώσω για να ζήσω παραπάνω
να δω τη στάχτη μου να χάνεται στον άνεμο
να με ξεκάνω
|  |
Text: Vasilis Yiannopoulos
Musik: Dimitris Barbayalas
Uraufführung: Lavredis Mahairitsas
Es gibt Platz in deinem dummen Magen
und je älter du wirst, desto mehr gewöhnst du dich daran
die kalte Suppe, die dir deine Wichser vorsetzen
verschlingst du
Du kamst verkehrt ind diese Welt doch hast es verdrängt
und nach und nach zerkratze ich dich mit dem Fingernagel
und warte, dass du mit dem Finger auf mich zeigst
und mich anspuckst
Doch du verletzt mit einer Lüge meine Wahrheit
und ich suche deine, um zu atmen
um aus dem Fenster deiner Seele zu springen
und zu sterben
Weil es eine Kunst ist, aus Witz zu sterben
Weil es eine Kunst ist, dich selbst zu lieben
Weil es eine Kunst ist, aus Witz zu sterben
Weil es eine Kunst ist, deinen Tod zu lieben
Auf der schwarzen Wand, die meine Liebe umschließt
gravierts du mit einem Messer deine Anfangsbuchstaben
du zielst mit einem Lächeln auf mein Herz
und tötest mich
Doch ich, der ich dich liebe hab den Entschluss gefasst
deine Logik für immer zu vernichten
um mich rücklings auf deine Liebe zu legen
und zu sterben
Weil es eine Kunst ist, aus Witz zu sterben
Weil es eine Kunst ist, dich selbst zu lieben
Weil es eine Kunst ist, aus Witz zu sterben
Weil es eine Kunst ist, deinen Tod zu lieben
Was soll ich machen, die Wahrheit ist dreckig
ich werde dich schmieren, um länger zu leben
um meine Asche im Wind verschwinden zu sehen
mich zu vernichten
| |
