 |
Στίχοι: Λάκης Λαζόπουλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Μια φυλακή σε προσμένει όταν φοβάσαι
αυτό ψυχή μου να θυμάσαι.
Μια Κυριακή που πεθαίνει μην τη λυπάσαι
αν αγαπάς ο ίδιος θα’ σαι.
Παίζει ο πόνος τα βράδια με την καρδιά σου
κυνηγάει τα δάκρυά σου
κι όταν στο δρόμο σου θα `βρεις παλιά φιλιά σου
βάλτα στην αγκαλιά σου.
Αν η ψυχή είχε φωνή
και μπορούσε να μιλάει
κάνε πιο κει θα `χε πει
στο κορμί που την χαλάει.
Αν η ψυχή είχε πιει
και μπορούσε να γελάει
κάνει πιο κει θα `χε πει
στο κορμί που την ξεχνάει.
Χειμώνας σε περιμένει όταν αργήσεις
αυτή την άνοιξη να ζήσεις
κι όταν η αγάπη πεθαίνει να μη δακρύσεις
πόθους ξανά θ’ αναστήσεις.
|  |
Tекст: Lakis Lazopoulos
Mузика: Yioryos Andreou
Прва представа: Manolis Lidakis
Zatvor te očekuje kad se bojiš
to, dušo moja, upamti
jednu nedelju što je umrla, ne žali
ako voliš, isti ćeš biti
Igra se bol noćima s tvojim srcem
lovi tvoje suze
i kad na ulici budeš našla svoje stare poljupce
uzmi ih u ruke
Kad bi duša glas imala
i mogla da govori
pomeri se malo, rekla bi
telu što je kvari
Kad bi duša popila
i mogla da se smeši
pomeri se malo, rekla bi
telu što je zaboravlja
Zima te čeka kad zakasniš
proleće da proživiš
i kad ljubav umire nemoj suzu pustiti
ponovo ćeš strast oživeti
| |
