 |
Στίχοι: Βασίλης Καζούλης
Μουσική: Βασίλης Καζούλης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Καζούλης
Σε τούτη την πόλη δεν έχει γιορτή
τα παράθυρα κλείσαν
κι οι φίλοι σκορπίσαν
σαν φύλλα στη γη
Σε τούτο το δρόμο χωρίς τελειωμό
βαριά ανασαίνω
μπορώ και σωπαίνω
μα μένω εδώ
Εσύ σε λιμάνι γυρνάς βορινό
κι ο ήλιος θα δύσει
καθώς το καράβι κοιτώ το στερνό
που εδώ θα μ’ αφήσει
Τα φώτα που σκάνε στο κύμα ψηλά
σαν βάρκες που παίζουν
στα χείλη σου απάνω
τα θαλασσιά
Στου ανέμου να στείλεις τον πηγαιμό
τη λησμονιά σου
ανέβα και στάσου
σαν τον αφρό
Εσύ σε λιμάνι γυρνάς βορινό
κι ο ήλιος θα δύσει
καθώς το καράβι κοιτώ το στερνό
που εδώ θα μ’ αφήσει
|  |
Paroles: Vasilis Kazoulis
Musique: Vasilis Kazoulis
Première Performance: Vasilis Kazoulis
Dans cette la ville il n'a pas fête
les fenêtres se sont fermés
et les amis se ont dispersés
comme feuilles sur la terre
Dans cette la route sans fin
je respire difficilement
je peux me rendre silencieux
mais je reste ici
Tu reviens à un port du Nord
et le soleil descendra
come je regarde le bateau final
qui me quiterra ici.
Les lumières qui cassent haut sur le vague
comme des bateaux qui gouent
sur ses lèvres
les bleux
Envoie à l'ittineraire du vent itinéraire
son oubli
monte-toi et reste debout
comme l'écume
Tu reviens à un port du Nord
et le soleil descendra
come je regarde le bateau final
qui me quiterra ici.
| |
