 |
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Μια στάλα της βροχής κυλάει στο τζάμι.
Σου ’χω καφέ να πιεις μεσ’το φλυτζάνι.
Μη φοβηθείς
αν δείς της αστραπής το φως στο τζάμι.
Κι αν δείς το προσωπό μου στο φλυτζάνι
μη λυπηθείς
κι ουτέ ποτέ να ψάξεις να με βρεις.
Στο’χα πει, στο’χα πει.
"Βροχερή η μέρα θα’ναι
που θα φύγω ένα πρωί.
Βρόχερη η μερα θα’ναι
που δε θα’μαστε μαζί..."
Η μπόρα, οσο πάει, δυναμώνει.
Σου’χω να σκεπαστείς με το σεντόνι.
Μη φοβηθείς
αν δείς πως στο δωμάτιο είσαι μόνη.
Κι αν δείς πως η αγάπη εδώ τελειώνει
μη λύπηθεις
κι ούτε πότε να ψάξεις να με βρεις.
|  |
Lyrics: Eleni Zioya
Musica: Efanthia Reboutsika
Prima esecuzione: Yiannis Kotsiras
Una goccia di pioggia scorre sulla moschea.
Ti ho preparato il caffe' nella tazza perche' tu lo beva.
Non aver paura se vedi
il bagliore del lampo nella moschea.
E se vedi il mio viso nella tazza
non essere triste
se mai non cercherai di trovarmi.
Te l'avevo detto, te l'avevo detto
"Sara' un giorno di pioggia
il mattino in cui me ne andro'.
Sara' un giorno di pioggia
in cui non saremo assieme..."
La tempesta, mentre va, si rafforza.
Ti copro col lenzuolo.
Non avere paura
Se vedi di essere sola nella stanza.
E se vedi che l'amore finisce qui
non essere triste
se mai non cercherai di trovarmi.
| |
