 |
Στίχοι: Ζακ Στεφάνου
Μουσική: Ζακ Στεφάνου
Πρώτη εκτέλεση: Ζακ Στεφάνου & Ανδριάνα Μπάμπαλη
Ξέρω πως δε ζητάω συγγνώμες
και αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες
ακούω μόνο την καρδιά μου και ενεργώ σε κάθε της θέλημα
και έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλημα
μα αναζητώ επίμονα εκείνα που έχουνε έρωτα
και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω
Κράτησα μια φράση απ’ ό,τι μου χες πει εκείνο το βράδυ
ένα μικρό παιδί πέρασε από μπροστά σου
καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι και ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινες τουλίπες
κι εσύ μου πες "συγγνώμη μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα
ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα
και έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα, για να μη πληγωθούμε αργότερα"
Θεέ μου, μη χειρότερα.
Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω..
Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις
και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ’ ήθελες πίσω
Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..
Έκανα τα πάντα
ο κανόνας έλεγε αγάπη και αφοσίωση
και εξοικείωση με κάθε σου τρέλα
χορούς στη βροχή, κολύμπι το Νοέμβριο
γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα
Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξε
Θα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια
Δε θα μιλάω σουαχίλι στο σκύλο σου
και δε θα κελαηδούν electro dance τα περιστέρια
Φώτα λάμπουν όπως πρώτα
μόνη είμαι κι είσαι πιόνι
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω..
Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις
και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ’ ήθελες πίσω
Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...
Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο
πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο
που χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα
με δύο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα
και έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες
για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες
που χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα
δικός σου για πάντα
Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..
|  |
Lyrics: Zak Stefanou
Music: Zak Stefanou
First version: Zak Stefanou & Andriana Babali
I know that I don’t apologize
and I don’t care about the opinion of the others
I listen only to my heart and I act in every wish of hers
and thus I don’t look often for the profit
but I look persistently for those which have love
and little angles with wings to fly around
I kept a phrase from the things you’d said that night
a little kid passed in front of you
as I was offering you a caress and a meadow full of yellow tulips
and you said to me “I’m sorry but it looks funny, but you give me everything
while I don’t need anything
and thus we break up now unsuspected, for not getting hurt later”
My God, don’t make it worse
I was a passion and not a mistake
now I’m leaving, the hour came…
don’t tell me to come back
I will continue alone…
But these nights that you regret will exist
and you will wait on the phone for a word of mine
and I know that now you’ll be alone
and it doesn’t seem weird to me
but you would want me back
Don’t ask for another explanation
there is not other way and you know it
in the confines of your world
I didn’t manage to be the woman you wanted…
I did everything
the rule was saying love and devotion
and familiarity with each of your crazes
dances in the rain, swimming on November
naked on the terrace with deck chairs and umbrellas
And now that you left the world have changed
I will unhook my wings from the hands
I won’t speak in Swahili to your dog
and the pigeons won’t sing electro-dance
Lights shimmer like first
I’m alone and you are pawn
don’t tell me to come back
I will continue alone…
But these night that you regret will exist
and you will wait on the phone for a word of mine
and I know that now you’ll be alone
and it doesn’t seem weird to me
but you would want me back
I was a passion and not a mistake
now I’m leaving, the hour came…
The river flooded the street
it drifted a funny postman
who had in his hands a yellow package
with two tulips, one heart and one lie
and it watered small fireflies
in order to read day and night the pages
that you have hidden deeply in the purse
forever yours
Don’t ask for another explanation
there is not other way and you know it
in the confines of your world
I didn’t manage to be the woman you wanted…
| |
