 |
Στίχοι: Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Βανδή
Τα χρόνια μου τα παιδικά
δυο στάλες από χαρά
που έχουν στεγνώσει
Στα ρούχα πλέον που φορώ
γίναν λεκέδες δυο
που μ’έχουν στοιχειώσει
Αγάπη δε μου’δωσε κανείς μα ακόμα ελπίζω
αγάπη τι δύσκολο να βρεις πάνω που ραγίζω
αγάπη μου υποσχέθηκες Θεέ μου τι συμβαίνει
υπάρχει ή μ’ειρωνεύτηκες Θεέ μου μη σωπαίνεις
Ανθρώπους γύρω μου κοιτώ
που νιώθουν όπως κι εγώ
σαν άβουλο πιόνι
Σαν ένα σώμα που υπάρχει απλά
κινείται μηχανικά και επιβιώνει
Αγάπη δε μου’δωσε κανείς μα ακόμα ελπίζω
αγάπη τι δύσκολο να βρεις πάνω που ραγίζω
αγάπη μου υποσχέθηκες Θεέ μου τι συμβαίνει
υπάρχει ή μ’ειρωνεύτηκες Θεέ μου μη σωπαίνεις
|  |
Lyrics: Foivos
Music: Foivos
First version: Despoina Vandi
My childhood
two drops of joy
that they have dried
On the clothes that I wear now
there are two spots
that they have haunted me
Nobody gave me love but I still hope
love, how difficult to find it, now that I’m breaking
love you promised me, my God what is happening
does it exist or you quipped me, my God don’t be silent
I’m looking at the people around me
who feel like me
like pawn without will
Like a body which just exists
it moves mechanically and survives
Nobody gave me love but I still hope
love, how difficult to find it, now that I’m breaking
love you promised me, my God what is happening
does it exist or you quipped me, my God don’t be silent
| |
