 |
Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς
Γεννιέσαι την έχεις μητέρα
πηδάς στον αέρα σκας στο πάτωμα
εκείνη σε βάζει στην κούνια
στα μάτια σαπούνια και γαλάκτωμα
Σου δείχνει πώς κάνει η πάπια
και μοιάζει με κάποια που `χες γκόμενα
στο μέλλον με τ’ άσπρα φωτάκια
και με τ’ αστεράκια τα φλεγόμενα
Μετά που σε στέλνουν σχολείο
στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται
μικρή με τα ροζ κοκαλάκια
και τα ποιηματάκια που θα μάθετε
Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις
χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι
της σπας με νεράντζια τα τζάμια
κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι
Σηκώνεσαι κι είσαι δεκάξι
βαριέσαι στην τάξη γράφεις ποιήματα
το στήθος της θέλει να σπάσει
κυλιέται στα δάση και στα κύματα
Ποιος στίχος σου θα τη χωρέσει
που θέλει να αρέσει στους ακέφαλους
που δίνει φιλιά μες στα δόντια
κι ανοίγει τα πόδια σ’ άγνωστους φαλλούς
Την ψάχνεις το σκας απ’ το σπίτι
σε σέρνει απ’ τη μύτη αυτό το βάλσαμο
αυτή η μυρωδιά από γαζία
αυτή η τυραννία σε τραβά ενώ
Κανένας βοηθός δεν υπάρχει
να πει τι έχεις πάθει τι σε πόνεσε
κι εκείνη δε λέει να κοιτάξει
γκαζώνεις τ’ αμάξι χτυπάς και σκοτώνεσαι
Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο
και πάλι δε βρίσκω εκείνο που `θελα
πριν βγω στη σκηνή νιώθω χάλια
αδειάζω μπουκάλια με θολά νερά
Μα σαν το συγκρότημα βγαίνει
μπροστά φωτισμένη εκείνη κάθεται
χωρίς στα μαλλιά κοκαλάκια
χωρίς ποιηματάκια που θα μάθετε
Περνάω την κιθάρα στο βύσμα
με πιάνει ένα πείσμα απογειώνομαι
αρχίζω τον πρώτο μου στίχο
τρυπάω τον τοίχο και σκοτώνομαι
|  |
Letras de Canciones: Foivos Delivorias
Música: Foivos Delivorias
Primera representaci: Foivos Delivorias
Naces ella es tu madre
Saltas al aire te estrellas contra el suelo
Ella te pone en la cuna
En los ojos jabones y leche corporal
Te enseña cómo hace el pato
Y se parece a una novia que tuviste
En el futuro con las lucecitas blancas
Y con las estrellitas ardientes
Después te mandan a la escuela
En el pupitre de al lado ella está sentada
Pequeña con los lacitos rosas
Con los poemillas que vais a aprender
Para que te preste atención eructas
Te das golpes en las calles peleas
Le rompes los cristales con naranjos amargos
Y desde la azotea saltas y te matas
Te levantas y tienes dieciséis años
Te aburres en la clase escribes poemas
Sus senos quieren reventar
Resbalan en los bosques y en las olas
Qué verso tuyo podrá contenerla
Que quiera gustarles a los acéfalos
Que les dé besos en los dientes
Y abra las piernas a falos desconocidos
La buscas te escapas de casa
Hace que vayas detrás de ella ese bálsamo
Ese olor de acacia
Esa tiranía te arrastra mientras
No hay nadie que te ayude
Que le digas lo que te pasó lo que te dolió
Y ella sigue sin mirar
Metes caña al coche te das un golpe y te matas
Pues ya he sacado un disco
Y sigo sin encontrar lo que quería
Antes de salir al escenario me siento fatal
Vacío botellas con aguas turbias
Pero cuando sale el grupo
Ahí delante entre luces ella está sentada
Sin lacitos en el pelo
Sin poemillas que vais a aprender
Enchufo la guitarra al conector
Me pongo testarudo despego
Empiezo mi primer verso
Hago un agujero en la pared y me mato
| |
