 |
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Άλλες ερμηνείες:
Υπόγεια Ρεύματα
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
|  |
Letras de Canciones: Alkis Alkaios
Música: Thanos Mikroutsikos
Primera representaci: Dimitris Mitropanos
Otras presentaciones:
Ypoyia Refmata
Mis labios secos y sedientos
buscan el agua en el asfalto
los vehículos pasan a mi lado
y tú me dices que nos espera la tormenta
y me arrojas a un oscuro cabaret
Caminamos juntos por la misma calle
pero nuestras celdas están separadas
damos vueltas por una mágica ciudad
No quiero más tiempo para saber lo que buscamos
Sería suficiente con que me dieras dos besos
Me apuestas a la ruleta y me pierdes
en una fábula de pesadilla
ahora mi voz es la voz de un insecto
mi vida es una planta trepadora
y tú me cortas y me arrojas al vacío
Cómo la necesidad se convierte en historia
Cómo la historia se convierte en silencio
¿Qué me miras, Rosa? Así paralizado
Perdóname por no entender
qué dicen las computadoras y los números
Amor mío, hecho de carbón y azufre
¿Cómo pudo haberte cambiado así el tiempo?
pasan por arriba nuestro los vehículos
y yo en la niebla y en la tormenta
duermo a tu lado en ayunas
Cómo la necesidad se convierte en historia
Cómo la historia se convierte en silencio
¿Qué me miras, Rosa? Así paralizado
Perdóname por no entender
qué dicen las computadoras y los números
| |
