 |
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Άλλες ερμηνείες:
Μπάμπης Στόκας
Απ’ το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και συ σκυμμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά
Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ’ τα χρόνια του 50
στη μοναξιά σου παρηγοριάς φωνή
Τι σου `δωσε η ζωή καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου πνοή
Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυράς σου
σύμμαχος με τ’ άθλια τα χρόνια που μισείς
Σ’ ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ’ όνειρά σου
σ’ ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή
|  |
Lyrics: Filippos Pliatsikas
Music: Manos Xydous
First version: Pyx Lax
Other versions:
Babis Stokas
Through the window the image of winter enters
rain which falls, trees which bend in the north wind
and you bent, always here with bloody hands
you start speechlessly a debate with the mirror
Around you some yellow, old photos
from your childhood
The radio from 50s
in your loneliness a voice of consolation
Did life give you any good thing to remember?
she filled you with pills of pleasure
Fairy colors and tastes of death
in each step of yours, in each moment of your
Now mirror is your only witness
ally with the miserable years that you hate
In an ashtray there are, extinct, your dreams
in a bottle with drink your own life
| |
