 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Κόκοτας
Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου
στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς
Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα
παρασύρθηκες και μέρα με τη μέρα
είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς
Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου
σ’ έναν δρόμο λασπωμένο
θα ’σαι πάντα σαν δεντρί ξεριζωμένο
δίχως μοίρα, δίχως ήλιο κι ουρανό
Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου
γύρνα σπίτι να γλυκάνω την πληγή σου
γιε μου, γιε μου, πώς πονώ
Γιε μου, είν’ οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου
οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του πολέμου
και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά
Γιε μου, μην πιστεύεις σε κανέναν ακριβέ μου
ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου
που ’χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musiikki: Apostolos Kaldaras
Kantaesitys: Stamatis Kokotas
Poikani, on tuskani kestämätön
kun sinut näen kuivana lehtenä unikon
elämässä takaa-ajettuna kiertävän
Poikani, et kuunnellut isäparkaasi
harhaanjohdettuna päivästä päivään
olet kahdenkymmenen ja kuitenkin vanhenet
Poikani, mitä odotat, sano mulle
tiellä kuraisella
olet aina kuin puu juureton
ilman kohtaloa, ilman aurinkoa ja taivasta
Poikani, tuskaani ajattele
palaa kotiin parantaakseni haavasi
poikani, poikani, kuinka kärsin
Poikani, ovat ihmiset epäinhimillisiä
ylimykset ovat kauppiaita sodan
ja nauravat kun kyynelemme vierii
Poikani, älä luota kehenkään kalliini
kun ystäväsikin iloitsivat, Luojan tähden
kun olet vajonnut nyt niin alas
| |
