 |
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Παυλίδης
Το ωραιότερο ταξίδι που `χω κάνει
ήταν επάνω στη σπασμένη πολυθρόνα
που άφησαν πίσω όταν φύγαν οι τσιγγάνοι
σε μια αλάνα μες στη μέση του χειμώνα.
Έβλεπα έτσι από μπροστά μου να περνάνε
κάτι σπασμένοι ουρανοί με χελιδόνια.
Κάτι κλαδιά να εξαπλώνονται σαν χρόνια,
μέσ’ στην ομίχλη το καραβάνι.
Το ωραιότερο τραγούδι που `χω ακούσει
το είπε ένας καπετάνιος πριν πεθάνει:
"Το πιο ωραίο, το πιο ωραίο,
το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι..."
Έτσι ταξίδεψα μακριά στην Ισπανία
ένα απόγευμα που είχε λιακάδα.
Όλη η Μεσόγειος μια παραλία,
μία κυρία περπατάει στη Γρανάδα.
Τα μαλλιά της είναι άσπρα,
το μαντήλι είναι λευκό,
μα η ματιά της είναι μαύρη.
Από μικρό παιδί το γιο της είχε στείλει
στο μέρος που μουγκρίζουνε οι ταύροι.
Παραπατάει ο ταυρομάχος στην αρένα
αλλά κι ο ταύρος τώρα πια παραπατάει.
Μπρος στα ρουθούνια του λιβάδια ανθισμένα,
το πλήθος όρθιο χειροκροτάει.
Μες στην αρένα που μαζεύτηκαν τα πλήθη
να ξαναδούν απ’ την αρχή το ίδιο τέλος
ένα κορίτσι ακονίζει με το νύχι
πίσω απ’ την πλάτη μας του έρωτα το βέλος.
Ο ταυρομάχος παίρνει φόρα και χτυπάει
όλοι νομίζουν ότι ζουν σε παραμύθι.
Αυτή ακίνητη στα μάτια τον κοιτάει
τη χαιρετάει, θα τον πετύχει.
Το ομορφότερο κορίτσι της Γρανάδας
θα εξημερώσει αυτή τη νύχτα άλλο ένα κτήνος.
Ποιάς Ισπανίας ουρανός και ποιάς Ελλάδας;
Σε πολυθρόνα σαν κι αυτή τώρα ίσως κάθεται και `κείνος.
Και βλέπει από μπροστά του να περνάει
το καραβάνι που ξεκίνησε και πάλι.
Αυτό το βέλος απ’ την καρδιά του
ποτέ κανείς δε θα μπορέσει να το βγάλει.
Το ωραιότερο ταξίδι που `χω κάνει
ήταν επάνω στη σπασμένη πολυθρόνα
που άφησαν πίσω όταν φύγαν οι τσιγγάνοι
σε μια αλάνα μες στη μέση,
μες στη μέση του χειμώνα.
|  |
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Pavlos Pavlidis
First version: Pavlos Pavlidis
The nicest journey I've ever made
was on the broken armchair
that the gypsies left behind when they took off
in an empty lot in the middle of winter
So I was watching pass in front of me
broken skies with swallows
branches spreading like years
the caravan in the fog
The nicest song I've ever heard
had been sung by a sea captain before he died
"The nicest
the nicest
the nicest port is the next one"
So I journeyed far to Spain
one sunny afternoon
The entire Mediterranean was like one beach
a lady is walking in Granada
Her hair is white, her scarf
is white but the way she looks at you is black
Since he was a little kid she'd sent her son
to the place where bulls roar
The bullfighter stumbles in the arena
but the bull now stumbles as well
Blossomed plains in front of his nostrils
the crowd standing up claps
In the arena where the crowds have gathered
to watch the same end again from the start
a girl sharpens with her nail
love's arrow behind our backs
The bullfighter gains a start and strikes
everybody thinks they're living a fairy tale
She, not moving, looks into his eyes
he waves at her, she's going to hit him
The most beautiful girl of Granada
will tame another wild beast this night
What's the difference between Spain's sky and Greece's?
He too might be now sitting in an armchair like this
Watching pass in front of him
the caravan that has set out once more
This arrow in his heart,
no one will ever be able to remove
The nicest journey I've ever made
was on the broken armchair
that the gypsies left behind when they took off
in an empty lot in the middle..
...in the middle of winter
| |
