 |
Στίχοι: Στράτος Παγιουμτζής
Μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Παγιουμτζής & Μάρκος Βαμβακάρης
Άλλες ερμηνείες:
Μάρκος Βαμβακάρης
Βασίλης Ζαφειρόπουλος
Μια γαλανομάτα μια τρελή τσαχπίνα,
μ’ έχει ξετρελάνει στην Αθήνα.
Αυτή θα με πεθάνει,
αυτή θα με τρελάνει
αφ’ ότου την εγνώρισα κοντεύω να χαθώ.
Κάποια μαυρομάτα έμορφη κι ωραία,
μ’ έχει παλαβώσει στον Περαία.
Γι’ αυτήν ανεστενάζω,
μεθάω και φωνάζω
γιατί όταν τη γνώρισα, γι’ αυτή θα τρελαθώ.
Μια τσακιρομάτα, μια μικρή κι αφράτη,
μ’ έχει μαραζώσει στο Παγκράτι.
Μα πες μου αν δεν τη σώσω,
μάνα δε θα γλιτώσω,
καλλιά να μην τη γνώριζα, θα πά’ να σκοτωθώ.
***************
Οι στίχοι της ερμηνείας με τον Βαμβακάρη στην δεύτερη εκτέλεση (1967):
Μια γαλανομάτα, μια τρελή τσαχπίνα,
μ’ έχει φαρμακώσει στην Αθήνα.
Γι’ αυτήν αναστενάζω,
μεθάω και φωνάζω,
καλλιά να μην τη γνώριζα, γι’ αυτήνε θα χαθώ.
Κάποια μαυρομάτα όμορφη κι ωραία,
μ’ έχει ξετρελάνει στον Περαία.
Μάνα μου, δε θα ζήσω,
αν δεν την αποχτήσω,
καλλιά να μην τη γνώριζα, γι’ αυτήν έχω καημό.
Μια τσακιρομάτα, νόστιμη κι αφράτη,
μ’ έχει παλαβώσει στο Παγκράτι.
Μάνα μου, δε θα ζήσω,
θα πά’ ν’ αυτοκτονήσω,
καλλιά να μην τη γνώριζα, γι’ αυτή θα τρελαθώ.
****************
Οι στίχοι της ερμηνείας με τον Ζαφειρόπουλο:
Μια γαλανομάτα, μια τρελή τσαχπίνα,
μ’ έχει ξετρελάνει στην Αθήνα.
Αυτή θα με πεθάνει,
αυτή θα με τρελάνει
γιατί όταν τη γνώρισα, γι’ αυτήνε θα χαθώ.
Κάποια μαυρομάτα όμορφη κι ωραία
μ’ έχει μαραζώσει στον Περαία.
Γι’ αυτήν ανεστενάζω,
μεθάω και φωνάζω,
κάλλιο να μην τη γνώριζα, κοντεύω να χαθώ.
Μια τσακιρομάτα, νόστιμη κι αφράτη,
μ’ έχει παλαβώσει στο Παγκράτι.
Μανούλα μου, θα σβήσω,
αν δεν την αποχτήσω,
ας μην τη γνώριζα ποτέ, γι’ αυτή θα σκοτωθώ.
|  |
Lyrics: Stratos Payioumtzis
Musiikki: Markos Vamvakaris
Kantaesitys: Stratos Payioumtzis & Markos Vamvakaris
Muut esitykset:
Markos Vamvakaris
Vasilis Zafiropoulos
Eräs sinisilmä eräs hullu sähikkä,
mut on hullaannuttanut Ateenassa.
Hän mut tappaa,
hän mut saa hulluksi
siitä kun häneen tutustuin olen vähällä luhistua.
Joku tummasilmä upea ja kaunis,
mut on tehnyt hulluksi Pireuksessa.
Hänen vuokseen huokaan,
juovun ja huudan
koska kun häneen tutustuin, vuokseen hullaannun.
Eräs vilkkusilmä, nuori ja pullea,
mut on kuihduttanut Pagratissa.
Mutta sano mulle jos en häntä pelasta,
äiti, en pääse karkuun,
parempi etten häntä tuntisi, menen itseni tappamaan.
| |
