 |
Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μαρκόπουλος
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στην κυρά μάνα μας μη δίνετε βοήθεια
ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά
γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της
κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά
κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της
θα καταντήσουνε εμπόροι δουλικοί
τα νιάτα χάνονται στα βρόμικα σοκάκια
για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
πάψε να με κυβερνάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
πάψε να με τυραννάς
Κι αν θέλω τώρα να ακούγεται η φωνή μου
με πιάνει τρόμος από ίσκιους μακρινούς
χρυσάφι μοιάζει η συντροφιά σου στη ζωή μου
κι η ομορφιά σου μου γιατρεύει τους καημούς
ρε μπάρμπα κάτσε να μας πεις μια ιστορία
πως ήταν τότες η μανούλα μας παλιά
έπεφτε ξύλο σαν γινόταν φασαρία
ή σας νανούριζε με χάδια και φιλιά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
μου σπαράζεις την καρδιά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
μου πληγώνεις τη χαρά
Κι ο μπάρμπας τότε σοβαρεύτηκε λιγάκι
τη κούτρα ξύνει και παράγγειλε καφέ
η μητέρα είπε ήταν ένα κοριτσάκι
που ορφανό μάζευε άνθη σε μπαξέ
τ’άνθη στόλιζαν το αγέρωχο κεφάλι
μα όταν κοιμόταν πάλι πέφτανε στη γη
κι από τα λούλουδα που ο χάρος είχε βάλει
εμένα κράτησε να βλέπω τη ζωή
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
μου’χεις φάει την ψυχή
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
φίλοι θα βρεθούμε όλοι μαζί
Αυτή παιδιά μου ήταν τότες η μανούλα
ο κήπος ύστερα εγέμισε ληστές
το κοριτσάκι μας το ντύσανε γριούλα
κι απ’τα κουρέλια φαινότανε οι πληγές
κι αν μας χτυπάει με μανία και φωνάζει
τη βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλά
το όνειρο που φεύγει τη τρομάζει
να αναζητάει μια χαμένη ελευτεριά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μάνα
στο καμίνι της φωτιάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μάνα
πες μας πάλι τι ζητάς
|  |
Paroles: Yiannis Markopoulos
Musique: Yiannis Markopoulos
Première Performance: Yiannis Markopoulos
Autres interprétations:
Haroula Alexiou
Vasilis Papakonstadinou
N'apportez pas d'aide à Madame Notre Mère
Ni de bâton près de son chevet
Parce qu'elle frappera chaque jour ses enfants
Et chaque fois que je parle, elle me traite de voyou
Et si elle bat ses enfants chaque fois que ça lui plait
Ils seront réduits à de serviles vendeurs
La jeunesse se perd dans de sales ruelles
Pour mesurer la terre selon leur taille
Lengo, Lengo, Lengo,
Cesse de me contrôler
Lengo, Lengo, Lengo,
Cesse de me tourmenter
Et si je veux maintenant que ma voix soit entendue
Je suis horrifié par des ombres lointaines
Ta présence dans ma vie ressemble à de l'or
Et ta beauté guérit toutes mes blessures
Vieil oncle, assieds toi pour nous raconter une histoire
Comment était autrefois dans le temps notre petite mère
Quand vous faisiez un bordel, vous receviez la fessée
Ou alors elle vous berçait avec des caresses ou des baisers
Lengo, Lengo, Lengo,
Tu me déchires le cœur
Lengo, Lengo, Lengo,
Tu me brises la joie
Et l'oncle est alors devenu un peu sérieux
Il se gratte la tête et a commandé un café
La Mère, dit-il, était une petite fille
Qui, orpheline, recueillait des fleurs dans un jardin
Les fleurs ornaient la tête altière
Mais quand elle s'endormait, elles retombaient par terre
Et des fleurs que Charon avait semées
Il n'en reste que moi pour regarder la vie.
Lengo, Lengo, Lengo,
Tu as englouti mon âme
Lengo, Lengo, Lengo,
Nous redeviendrons tous amis
Mes enfants, telle était jadis la petite mère
Le jardin s'est ensuite rempli de brigands
Notre petite s'est transformée en vieille
Et à travers ses guenilles sont apparues ses blessures
Et si, furieuse, elle nous bat en hurlant
C'est les autres, vachement intéressés, qui l'y obligent
Le rêve qui fuit la terrorise
A la recherche d'une liberté perdue
Lengo, Lengo, Lengo, maman,
Dans le brasier du feu
Lengo, Lengo, Lengo,
Dis nous encore ce que tu cherches
| |
