 |
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Άλλες ερμηνείες:
Μελίνα Κανά
Μου λες πως είμαι, μάτια μου
πόλη μενεξεδένια,
στις γειτονιές μου πως μεθάς
την πιο κρυφή σου έννοια.
Μου λες πως είμαι τ’ όνειρο,
τ’ ονειροδρόμιό σου,
τη μια ταξίδι στη χαρά
την άλλη στο χαμό σου.
Κι εγώ σαν πόλη αφήνομαι
τη νύχτα του Σαββάτου
να κάνεις στην αγκάλη μου
το γύρο του θανάτου.
Συχνά μου λες τ’ αστεία σου
για να γελώ λιγάκι,
στα Λούνα Παρκ του γέλιου μου
να παίζεις σαν παιδάκι.
Μες στα γρανάζια πιάνεσαι,
θύμα στην αγκαλιά μου.
Κάνεις πως φεύγεις μα γυρνάς
και λιώνεις πιο βαθιά μου.
|  |
Lyrics: Manolis Rasoulis
Music: Manos Loizos
First version: Haroula Alexiou
Other versions:
Melina Kana
You tell me, my light, that I am
an amaranth city
that in my neighbourhood you get drunk
along with your most secret desire
You tell me I'm a dream,
your dream rink
at times a journey to your joy
at times to your loss.
And like a city, I let myself
on a Saturday night
for you to do the death round
inside my two arms.
Oftern you tell me jokes
so that I laugh a little bit
in the funfair of my laughter
you play like a little child.
In the wheels you get caught,
a victim in my arms.
You're about to leave, but then you turn right back
and melt even deeper in me.
| |
