 |
Στίχοι: Νεκτάριος Μπήτρος
Μουσική: Σταμάτης Γονίδης
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Γονίδης
Γράφω και σκίζω γράμματα
δικά σου σπάω πράγματα και
ότι σε θυμίζει.
Για σένα δεν υπάρχω πια
και τη φτωχή μου τη καρδιά
η θλίψη τη γεμίζει.
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψα
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο μόνος μου ένιωσα
Δε θα μάθεις ποτέ να αγαπάς μια φωτιά θα `σαι όπου περνάς
Και θα καις ότι νιώθουν για σένα,
σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα.
Τα μάτια σου που κλαίγανε
αλήθεια δε μου λέγανε
κομμάτια έχω γίνει.
Κι όμως ακόμα σ’ αγαπώ
γιατί αυτό που νιώθω εγώ
ο χρόνος δεν το σβήνει.
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψα
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο μόνος μου ένιωσα
Δε θα μάθεις ποτέ να αγαπάς μια φωτιά θα `σαι όπου περνάς
Και θα καις ότι νιώθουν για σένα,
σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα
|  |
Lyrics: Nektarios Bitros
Music: Stamatis Yonidis
First version: Stamatis Yonidis
I write and rip letters
I break things which belong to you
Whatever reminds (me) of you
I don't exist for you anymore
And my poor heart
Is filled by sadness
You'll never find out how much I suffered and cried
You'll never find out how lonely I felt
You'll never learn to love, you'll be a fire wherever you go
And you'll burn what they feel for you
I'm sorry for you, I'm sorry for you
Your crying eyes
Are not telling me the truth
I've broken into pieces
And even though I still love you
Because what I feel
Isn't erased by the time
You'll never find out how much I suffered and cried
You'll never find out how lonely I felt
You'll never learn to love, you'll be a fire wherever you go
And you'll burn what they feel for you
I'm sorry for you, I'm sorry for you
| |
