 |
Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
"Τίποτα πια δε με σοκάρει"
Είπες κι ανοίξαν οι ουρανοί.
Κι εγώ βουβός
ο διάολος να με πάρει,
Σαν δέντρο που κοιτάει ένα παιδί.
Ένα παιδί που πνίγεται στο βάθος.
Σε κάτι βρόμικα νερά,
θολά κι ορμητικά.
Κι απ’ όλους τους σωτήρες
εγώ είμαι ο πιο λάθος.
Που είμαι πεύκο στην ακρογιαλιά.
Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά...
Στο δρόμο ένα ακορντεόν να παίζει.
Χόρεψε μονάχη στη βροχή.
Χόρεψε τα χρόνια να θυμάμαι,
Όταν οι ρίζες
δε με κάρφωναν στη γη.
Έλα ξεκουράσου στα κλαδιά μου.
Φόρεσε τα μαύρα σου γυαλιά.
Να μην μπορείς
να δεις την ερημιά μου,
Που είμαι πεύκο στην ακρογιαλιά.
Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά...
|  |
Text: Miltiadis Pashalidis
Musik: Miltiadis Pashalidis
Uraufführung: Miltiadis Pashalidis
"Nichts schockiert mich mehr"
Sagtest du und die Himmel öffneten sich.
Und ich stumm -
der Teufel soll mich holen,
Wie ein Baum, der ein Kind beobachtet.
Ein Kind, das in der Tiefe ertrinkt.
In irgendwelchen schmutzigen Wassern,
trübe und aufgewühlt.
Und von allen Rettern
bin ich der falscheste.
Denn ich bin eine Kiefer am Strand.
Ich bin eine Kiefer am Strand...
Auf der Straße soll ein Akkordeon spielen.
Tanze alleine im Regen.
Tanze, damit ich mich an die Jahre erinnere,
Als die Wurzeln
mich nicht an die Erde fesselten.
Komm, ruhe dich in meinen Zweigen aus.
Trage deine schwarze Brille.
Damit du nicht
meine Einsamkeit sehen kannst,
Denn ich bin eine Kiefer am Strand.
Ich bin eine Kiefer am Strand...
| |
