 |
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Neviani
Πρώτη εκτέλεση: Νεκτάριος Σφυράκης
Σκέψου καλά τα βήματά σου, όσα θα χάσουμε φαντάσου
σκέψου καλά πριν να μ’ αφήσεις, παίζουν παιχνίδια οι ψευδαισθήσεις
εδώ και μήνες κουβαλάω θυμούς και εγωισμούς σου και τους ενδοιασμούς σου
Σκέψου καλά τι θα συμβεί ό,τι μας δένει αν κοπεί
σχέδια κάναμε μα βάζεις φωτιά ίδιο σενάριο ξανά
θ’ αφήσεις τα κλειδιά στην πόρτα, στο πάτωμα ένα δάκρυ
τα όνειρά μας σε μιαν άκρη
Μα όταν θα γυρίσεις δυστυχώς θα είμαι ένας άγνωστος γνωστός
στο ίδιο το σκοτάδι θα σταθώ τα ίδια λόγια που είπες θα σου πω
και σ’ αγαπώ
Σκέψου καλά τι πας να κάνεις θες να κερδίσεις όμως χάνεις
σκέψου καλά είμαι δικός σου κι ας ήσουν πάντα ο εαυτός σου
στην πόρτα είσαι με μια τσάντα και με μια δικαιολογία
ευθύνες ρίχνεις μ’ ευκολία
Μα όταν θα γυρίσεις δυστυχώς εγώ θα έχω γίνει κεραυνός
θα καίω τις συγγνώμες που θα λες να σου φωτίζω αθέατες γωνιές
και τότε θα κλαις
Οι βραδιές θα γίνουν φυλακές, πιο πολύ για μένα ίσως
Μα κι εσύ μες στις αποσκευές θα πάρεις και τύψεις που νύχτα θα βγουν
Γι’ αυτό σκέψου το καλά και πνίξε του χωρισμού το πάθος
άλλη μια φορά είναι λάθος
Γιατί όταν γυρίσεις δυστυχώς θα είμαι ένας άγνωστος γνωστός
στο ίδιο το σκοτάδι θα σταθώ τα ίδια λόγια που είπες θα σου πω
κι ας σ’ αγαπώ
|  |
Lyrics: Vangelis Konstadinidis
Musica: Neviani
Prima esecuzione: Nektarios Sfyrakis
Pensa bene ai tuoi passi, immagina quanto perderemo
pensaci bene prima di lasciarmi, i falsi sentimenti giocano scherzi
da mesi sopporto le tue ire, i tuoi egoismi, le tue indecisioni.
Pensa bene a cosa accadrebbe se ciò che ci lega fosse tagliato
facevamo progetti ma tu gli appicchi il fuoco, un’ altra volta lo stesso copione
Lasacerai le chiavi nella porta una lacrima sul pavimento
i sogni in un cantuccio in alto
Ma quando tornerai, purtroppo, io sarò uno sconosciuto conosciuto
starò in piedi nella stessa oscurità ti dirò le stesse parole che mi hai detto
e ti amo
Pensa bene a ciò che stai per fare vuoi guadagnarci ma ci perdi
pensa bene sono tuo anche se eri sempre te stessa
sei sulla porta con una borsa ed una giustificazione
dai le colpe con facilità
Ma quando tornerai, purtroppo, io sarò diventato un fulmine
brucerò le scuse che dirai per illuminarti angoli oscuri
e allora piangerai
Le notti diventeranno prigioni, più per me forse
ma anche tu insieme ai bagagli prenderai pure i rimorsi che giungeranno di notte
Perciò pensaci bene e soffoca il dolore della separazione
un’ altra volta è uno sbaglio
Ma quando tornerai, purtroppo, io sarò uno sconosciuto conosciuto
starò in piedi nella stessa oscurità ti dirò le stesse parole che mi hai detto
anche se ti amo
| |
