 |
Στίχοι: Μαργαρίτα
Μουσική: Μάριος Ψιμόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Θοδωρής Φέρρης
Τη μοναξιά για χρόνια εγώ συνήθισα
χαρίζοντας εφήμερα φιλιά
Σε δρόμους δίχως αύριο ξενύχτησα
παρέα με την άδεια μου καρδιά
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και όλα ξένα τα παλιά
κι όλη η ζωή μου στα χαμένα
μέχρι που γνώρισα εσένα
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και είν’ η πρώτη μου φορά
που λέω πως ζω αληθινά
Τη μοναξιά τα βράδια εγώ αγκάλιαζα
κοιτώντας ένα γκρίζο ουρανό
Τον δρόμο της ζωής μου δεν τον άλλαξα
γιατί έτσι είχα μάθει εγώ να ζω
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και όλα ξένα τα παλιά...
|  |
Lyrics: Maryarita
Music: Marios Psimopoulos
First version: Thodoris Ferris
The loneliness for many years I've learnt to abide
Bestowing often an ephemeral kiss
On roads with no tomorrow I'd err at night
Together with my heart devoid of bliss
The moment when I got to know you
What had been there - at once grew strange
My past went forlorn the while I saw you
The moment when I got to know you
The moment when I got to know you
This is the first time I can say
That I'm alive the truthful way
With loneliness in an embrace each night I spent
Beholding but the greyness of the sky
And I would never change the road on which I went
Since that's what I'd been used to - all my life
The moment when I got to know you
What had been there - at once grew strange
| |
