 |
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Η Όλγα δε μας μίλησε ποτέ
γι’ αυτά που την τρομάζανε τα βράδια
κρυφά κρατούσε πάντα τα σημάδια
κι εμείς δεν τα προσέξαμε ποτέ.
Η Όλγα είχε όνειρα πολλά
παντρεύτηκε μικρή από αγάπη
κι έζησε χρόνια με την αυταπάτη
πως τα όνειρα γλιτώνουν τη φθορά.
Η Όλγα λάτρευε τα δυο παιδιά της
ζούσε μια ήσυχη ζωή κι όμως τα βράδια
κοιτούσε πίσω της και μοιάζαν άδεια
τα χρόνια που φτωχύναν τα όνειρά της.
Η Όλγα βρήκε λύση στο ποτό
μονάχη έπινε πια όπως και ζούσε
τις νύχτες που μεθούσε προσπαθούσε
να φύγει σε ταξίδι μακρινό.
Μια νύχτα βγήκε μόνη της στο δρόμο
γυμνή και μεθυσμένη και μικρή
την βρήκαν χτυπημένη και νεκρή
στίγμα μικρό κι αδύναμο στο χρόνο.
Εμείς το μάθαμε κι αυτό αργά
μα ποιος μπορούσε άλλωστε να βοηθήσει
η Όλγα είχε όπως όλοι μας κρατήσει
για πάντα τα σημάδια της κρυφά.
Έτσι είναι ολονών μας η ζωή
μοιάζει η μια περίεργα με την άλλη
σημειώματα κλεισμένα σε μπουκάλι
που αλίμονο κανείς δε θα τα βρει.
|  |
Lyrics: Paraskefas Karasoulos
Musiikki: Stefanos Korkolis
Kantaesitys: Maria Dimitriadi
Olga ei meille puhunut koskaan
siitä mikä häntä pelotti iltaisin
piilossa piti aina mustelmat
ja emme koskaan niitä huomanneet.
Olgalla oli unelmia paljon
nuorena avioitui rakkaudesta
ja eli vuosia itsepetoksessa
että unelmat pakenevat tuhoa.
Olga jumaloi kahta lastaan
eli rauhallista elämää ja kuitenkin iltaisin
katsoi taakseen ja näyttivät tyhjiltä
vuodet jotka köyhdyttivät hänen unelmansa.
Olga löysi ratkaisun ryypiskelystä
yksin joi jo kuten elikin
öisin kun juopui yritti
lähteä matkalle kaukaiselle.
Eräänä iltana meni yksin ulos kadulle
alastomana ja juopuneena ja pienenä
hänet löydettiin hakattuna ja kuolleena
haava pieni ja vaatimaton ajassa.
Saimme tietää tämän myöhään
mutta kukapa olisi voinut auttaa
Olga oli kuten me kaikki pitänyt
aina mustelmat piilossa.
Sellaista on meidän kaikkien elämä
muistuttaa yksi omituinen toista
merkityksiä suljettuna pulloon
josta kurja kukaan ei niitä löydä.
| |
