 |
Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος
Μες σε τόσα άπιαστα όνειρα να χάνομαι
να `μαι δω κι απόψε πάλι να μιλάω για κείνη
Κι από τι την θυμίζει σαν παιδί να πιάνομαι
πριν έρθει ο φόβος που σταλιά σταλιά με πίνει
κι η μοναξιά μου να μ’ ανακρίνει
R
Μην με ρωτάει κανείς πως είμαι πως περνάω
όταν τις νύχτες σπίτι μόνος μου γυρνάω.
Κι ας τρέχω όταν το τηλέφωνο χτυπάει
ν’ ακούσω μήπως είναι αυτή και με ζητάει.
Μην με ρωτάει κανείς πως είμαι πως περνάω
όταν τις νύχτες σπίτι μόνος μου γυρνάω.
Μην με ρωτάει πια κανείς αν το αντέχω
αφού δικό της είναι ότι είχα κι ότι έχω
Γύρω γύρω οι αναμνήσεις μαζευτήκανε
ο ήχος της φωνής της, το άρωμα, το άγγιγμά της.
Ανοιχτή την πόρτα του μυαλού μου βρήκανε
και θα με τιμωρήσουν που είμαι μακριά της
και δεν ξυπνάω στην αγκαλιά της.
|  |
Tекст: Yioryos Theofanous
Mузика: Yioryos Theofanous
Прва представа: Adonis Remos
Da se gubim medju tolikim nedodirljivim snovima
da sam ovde i veceras opet o njoj da pricam
i da se hvatam kao dete za sve sto na nju podseca
pre nego dodje strah sto ce me popiti gutljaj po gutljaj
i samoca moja da me ispita..
R:
Nemoj niko da me pita kako sam, kako se provodim
kad se uvece sam vracam kuci
iako jurim kad telefon zazvoni
da cujem mozda je ona i mene trazi
Nemoj niko da me pita kako sam, kako se provodim
kad se uvece sam vracam kuci
nemoj niko vise da me pita kako izdrzavam
kad je njeno sve sto sam imao i sto sada imam
Oko mene uspomene su se skupile
zvuk njenog glasa, miris, dodir njen
otvorena su vrata mojih misli nasle
i kaznice me sto sam daleko od nje
i ne budim se u njenom zagrljaju (vise)..
| |
