 |
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Αγκαλιά να με πάρεις θάλασσά μου εσύ
τη μπορώ την αρμύρα και ας είμαι πληγή.
Γίνε δρόμος και μοίρα θάλασσά μου και πες
τι σημαίνουν οι λέξεις αλλά κι οι σιωπές.
Αν με ζητήσει κανείς
δεν υπάρχω εγώ γίναμε ένα να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια
απ’ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς
θάλασσα σώσε με κάτι να βρεις να τους πεις.
Μέσα στα κύματά σου να με κρύβεις εδώ
από ψέμα κι ανθρώπους πλημμυρίζω καημό.
Αν με ζητήσει κανείς
δεν υπάρχω εγώ γίναμε ένα να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια
απ’ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς
θάλασσα σώσε με κάτι να βρεις να τους πεις.
|  |
Lyrics: Eleana Vrahali
Music: Mihalis Hatziyiannis
First version: Mihalis Hatziyiannis
My sea, take me in your arms
I can handle your saltiness even though I’m wounded.
My sea, be my road and my destiny and tell me
what do the words and silences mean.
If anyone asks for me
tell him, I don’t exist, that we became one.
I got lost inside you
with the little life which is left to me, I will drown in the open sea.
If anyone asks for me
sea, save me, make up something to tell them.
Hide me here in your waves
sorrow’s full of lie and people.
If anyone asks for me
tell him, I don’t exist, that we became one.
I got lost inside you
with the little life which is left to me, I will drown in the open sea.
If anyone asks for me
sea, save me, make up something to tell them.
| |
