 |
Στίχοι: Νίκη Σπυροπούλου
Μουσική: Πάνος Καπίρης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος
Δες μες στα μάτια μου αν θες
δάκρυα πίκρες χαρές
μικρές μεγάλες στιγμές
Δες μ’ ένα βλέμμα απλό
αυτό τον πόνο που ζω
σ’ ένα αντίο πικρό
Κι είχα τόσα τόσα όνειρα
που μου μείναν λόγια πρόχειρα
σαν παιχνίδια που τα έφτιαχνα
από παιδί
Καραβάκια άσπρα χάρτινα
που βουλιάζαν μόλις τ’ άφηνα
κι άντε πάλι τα ξανάφτιαχνα απ’ την αρχή
Έτσι την ζωή μου άφησα
και παράφορα σ’ αγάπησα
μα η ψυχούλα μου δεν ήτανε
από χαρτί
Για να πω πως τσαλακώθηκε
βούλιαξε ή μουτζουρώθηκε
μα από σένα έχει πια ματωθεί
Δες μες στην θολή μου ματιά
εικόνες λάθη πολλά
θλίψη σιωπή ερημιά
Δες με ένα βλέμμα απλό
έτσι χωρίς να σου πω
τι νιώθω και τι περνώ
Κι είχα τόσα τόσα όνειρα
που μου μείναν λόγια πρόχειρα
σαν παιχνίδια που τα έφτιαχνα
από παιδί
Καραβάκια άσπρα χάρτινα
που βουλιάζαν μόλις τ’ άφηνα
κι άντε πάλι τα ξανάφτιαχνα απ’ την αρχή
Έτσι την ζωή μου άφησα
και παράφορα σ’ αγάπησα
μα η ψυχούλα μου δεν ήτανε
από χαρτί
Για να πω πως τσαλακώθηκε
βούλιαξε ή μουτζουρώθηκε
μα από σένα έχει πια ματωθεί
|  |
Tекст: Niki Spyropoulou
Mузика: Panos Kapiris
Прва представа: Nikos Makropoulos
Vidi mi u očima, ako želiš
suze, gorčine, radosti
male, velike trenutke
Vidi jednim pogledom običnim
ovaj bol što živim
u jednom gorkom "zbogom"
A imao sam toliko, toliko snova
što su ostali improvizovane reči
kao igračke koje sam pravio
od malena (kao mali)
Ladje, bele, papirne
što su tonule čim bi ih pustio
i ajde onda, pravi ih iz početka
Tako sam život svoj ostavio
i strasno te zavoleo
ali moja duša nije bila
od papira
da bih rekao da se izgužvala
da je potonula ili da se zaprljala
već si je ti ranila
Vidi u mom mutnom pogledu
slike, gomilu grešaka
tugu, tišinu, samoću
Vidi jednim pogledom običnim
onako, bez da ti kažem
šta osećam i kako mi je
A imao sam toliko, toliko snova
što su ostali improvizovane reči
kao igračke koje sam pravio
od malena (kao mali)
Ladje, bele, papirne
što su tonule čim bi ih pustio
i ajde onda, pravi ih iz početka
Tako sam život svoj ostavio
i strasno te zavoleo
ali moja duša nije bila
od papira
da bih rekao da se izgužvala
da je potonula ili da se zaprljala
već si je ti ranila
| |
