 |
Στίχοι: Τάκης Σωτήρχος
Μουσική: Ανδρέας Χατζηαποστόλου
Πρώτη εκτέλεση: Τώνης Μαρούδας
Παραπονιέσαι ότι έγινα μπεκρής
κι ας φταις εσύ που έχω πιάσει το ποτήρι
όμως αν θέλεις θα το κόψω το κρασί
εγώ ποτέ μου δε σου χάλασα χατίρι
Εγώ θα κόψω το κρασί
για σένα αγάπη μου χρυσή
εγώ θα κόψω το κρασί
για σένα μόνο
αφού στα χείλη σου τα δυο
μπορώ αχόρταγα να πιω
απ’ το κρασί που μόλις πίνω
ξανανιώνω
Εγώ θα κόψω το κρασί
αφού το θέλησες εσύ
λόγω τιμής ποτέ μου πια
δεν ξαναπίνω
εγώ θα κόψω το κρασί
αλλά βοήθα με κι εσύ
στην αγκαλιά σου κάθε πόνο μου
να σβήνω
Κάθε ποτήρι σαν το πίνω μοναχός
χωρίς να βλέπω τα ολόγλυκα σου μάτια
φαρμάκι γίνεται και στάζει συνεχώς
μες στη καρδιά μου που την έκανες κομμάτια
|  |
Tekst: Takis Sotirhos
Muziek: Andreas Hatziapostolou
Eerste optreden: Tonis Maroudas
Je moppert dat ik een zuiplap ben geworden,
hoewel jij de reden bent dat ik steeds naar het glas grijp
maar als jij het wilt, drink ik nooit meer wijn
want ik zal je nooit iets weigeren wat je graag wilt.
Ik stop met de wijn
voor jou, mijn lieverd, mijn schat,
Ik stop met de wijn
alleen voor jou.
Want van jouw lippen
kan ik eindeloos drinken,
drink ik wijn
die me nieuwe kracht geeft
Ik stop met de wijn
omdat jij dat wilt
je hebt mijn woord:
nooit drink ik nog een slok
Ik stop met de wijn,
maar help mij dan ook
om in jouw omhelzing
alle verdriet te vergeten.
Elk glas dat ik in mijn eentje drink,
zonder jouw lieve ogen te zien,
verandert in vergif, dat gestaag
mijn door jou gebroken hart binnendruppelt.
| |
