 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες:
Χορωδία Τερψιχόρης Παπαστεφάνου
Γιώργος Νταλάρας
Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
|  |
Paroles: Yiannis Ritsos
Musique: Mikis Theodorakis
Première Performance: Yriyoris Bithikotsis
Autres interprétations:
Horodia Terpsihoris Papastefanou
Yioryos Dalaras
Ces arbres ne s'épanouissent pas sous un ciel restreint
ces pierres ne s'épanouissent pas sous des pas étrangers
ces visages ne s'épanouissent qu'au soleil
ces coeurs ne sépanouissent qu'avec la justice
Ce paysage est dur comme le silence
il étreint en son sein ses pierres incandescentes
il étreint dans la lumière ses oliviers orphelins et ses vignes.
Il n'y a pas d'eau. Seulement de la lumière. 2x
Le chemin se perd dans la lumière
et l'ombre de la bergerie est de fer. 2x
| |
