 |
Στίχοι: Νίκος Βελιώτης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Σαν λαβωμένο περιστέρι,
χωρίς φωλιά και δίχως ταίρι
σε κόσμο ζούσα σκοτεινό.
Κι άπλωσες μια νυχτιά το χέρι
κι ήρθε στο χέρι μου τ’ αστέρι
μ’ ένα σου βλέμμα φωτεινό.
Αν προδοθείς, μην κλαις αιώνια,
σαν αστραπές φεύγουν τα χρόνια,
βρες μιαν αγάπη πιο πιστή.
Ξαναγυρνούν τα χελιδόνια,
άλλη φωλιά χτίζουν στα κλώνια,
όταν η πρώτη γκρεμιστεί.
Ήρθε το γέλιο σου σαν βρύση
την ερημιά μου να ποτίσει,
να ξανανθίσει μια φορά.
Τα χείλη σου, γλυκό μεθύσι.
τις αναμνήσεις έχουν σβήσει,
τον πόνο κάνανε χαρά.
|  |
Tekst: Nikos Veliotis
Muziek: Padelis Thalassinos
Eerste optreden: Padelis Thalassinos
Als een gewonde duif,
zonder nestje, zonder partner,
leefde ik in een duistere wereld.
En op een nacht stak jij je hand uit,
en je lichtende blik
was als een ster die bij me kwam.
Word je bedrogen, huil dan niet eeuwig
Want de jaren gaan voorbij, snel als een bliksemschicht,
zoek gewoon een liefde die langer trouw blijft.
Ook de zwaluwen keren steeds weer terug,
en als hun eerste nest vernield is,
bouwen ze in de takken een nieuw.
Jouw lach was als een bron
die mijn droge woestijn laafde
en weer tot bloei bracht.
Je lippen brachten me in een zoete roes,
wisten de herinneringen uit,
veranderden mijn verdriet in vreugde.
| |
