 |
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Ξέμπαρκοι
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Άλλες ερμηνείες:
Θάνος Ανεστόπουλος
Φίλε μου Αλέξη, το `λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...
Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία
Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε
και τ’ άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε
Έκλαψα βέβαια, κάτω απ’ την κουβέρτα μου
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος
μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος
Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου `λεγε: Το Μάρτη...
Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»
κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει
Να πεις σ’ όλους τους φίλους χαιρετίσματα
κι αν τύχει ν’ απαντήσεις την Ελένη
πως μ’ ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει
Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να `ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει
Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασα
μπορεί κιόλας να σ’ έκαμα να κλάψεις
δε θα `βρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντηση
μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...
|  |
Lyrics: Nikos Kavvadias
Music: Xebarkoi
First version: Dimitra Yalani
Other versions:
Thanos Anestopoulos
Alexis, my friend, I received your letter
and you ask me how I am, how I am doing
Learn that the doctor said to my mother
that in a few days, I will die...
It has been a long that I am bored by reading
always the same books, that I have here
and always I wished something new to learn
that would bring me a little change
And came the news yesterday, unexpectedly
the doctor was speaking lowly, in the corridor
and I heard it, in the room it was getting dark
and the noise of the street stopped
I cried of course, under my blanket
I felt sorry. Just think, so young
but to myself, at once, I promised
to appear, as always, brave
Do you remember, that I dreamt of travels
and I had a dividers and a map
and always I was preparing to leave
and always my mum said: In March...
Now, on the window, a ship I drew
and a verse from Magr I have scratched
"What sorrow is hidden in travels, infinite!"
I too am leaving on a journey.
Give all the friends greetings
and if it happens that you meet Eleni
tell her that I have left on a freighter
and that she should no longer wait for me.
Really, I 'd like Charon to come
in the likeness of a captain, to take me
stamping, with his heavy leather boots
and smoking a long chibouk
Alexi, I feel now that I tired you
maybe also I made you cry
you won't find, of course, words for an answer
but you won't take the trouble to write...
| |
