 |
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Νταλάρας
Ειμ’ ένα κορμί χαμένο ένας άσωτος υιός
απ’ το σπίτι μου φευγάτος κι απ’ τον τόπο μου μακριά
στο γκρεμό κατρακυλάω κάθε μέρα πιο βαθιά
Για σένα άπονη αργοπεθαίνω
για σένα έγινα κορμί χαμένο
Σαν τα μαύρα νυχτοπούλια μέσα στα σκοτάδια ζω
δεν υπάρχει πια για μένα σωτηρία στη ζωή
το φινάλε μου θα είναι πόνος και καταστροφή
Για σένα άπονη αργοπεθαίνω
για σένα έγινα κορμί χαμένο
Της ζωής τ’ αστροπελέκια δίχως λύπη με χτυπούν
μα εγώ δεν το λυπάμαι το χαμένο μου κορμί
μοναχά μια μάνα κλαίω που την πίκρανα πολύ
Για σένα άπονη αργοπεθαίνω
για σένα έγινα κορμί χαμένο
|  |
Lyrics: Kostas Virvos
Music: Apostolos Kaldaras
First version: Stelios Kazadzidis
Other versions:
Yioryos Dalaras
I am a body lost, a prodigal son,
from my home departed, from my own place far away,
into the ravine I am tumbling down deeper every day.
For you, pitiless you, I am dying the slow death,
For you, I have become a body lost.
Like the black birds of night, I am living in the shadows,
for me, there no longer is any salvation in life,
for me, the finale will be pain and catastrophe.
For you, pitiless you, I am dying the slow death
For you, I have become a body lost.
The thunderbolts of life are hitting me without mercy,
but I am not regretting it, my lost body,
I weep only for a mother to whom I caused bitter suffering.
For you, pitiless you, I am dying the slow death
For you, I have become a body lost.
| |
