 |
Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Το σχήμα του κορμιού σου
στο κρεβάτι μου έχει μείνει
κι εγώ στο πάτωμα κοιμάμαι.
Το μόνο από σένα
που μου έχει απομείνει
για να ’χω να θυμάμαι.
Μήπως είμαι τρελός,
μήπως τα ’χω χαμένα
που ακόμα πιστεύω θα γυρίσεις σε μένα;
Μήπως είμαι αλλού
στη μεγάλη μου πλάνη
και νομίζω πως ζω, αλλά έχω πεθάνει;
Τα ίχνη των χειλιών σου
στο ποτήρι μου που πίνω,
μια σφραγισμένη καταδίκη.
Κι ο έρωτας κρυμμένος
στο χάος της ψυχής σου,
με σέρνει σε μια δίκη.
|  |
Text: Spyros Yiatras
Musik: Alekos Hrysoveryis
Uraufführung: Notis Sfakianakis
Die Form deines Körpers
Ist auf meinem Bett zurückgeblieben
Und ich schlafe auf dem Boden
Es ist das einzige von dir
Was übrig ist
Damit ich mich erinnere.
Vielleicht bin ich verrückt
Vielleicht bin ich verwirrt
Weil ich immer noch glaube, dass du zu mir zurückkommen wirst
Vielleicht bin ich woanders
In meinem großen irrtum
Und ich denke, dass ich lebe, obwohl ich tot bin.
Die Spuren deiner Lippen
Auf dem Glas, aus dem ich trinke
Eine versiegelte Verurteilung
Und die Liebe versteckt
Im Chaos deiner Seele
Schleppt mich zum Prozess.
| |
