 |
Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης
Μουσική: Χρήστος Εμμανουήλ
Πρώτη εκτέλεση: Λευτέρης Πανταζής
Να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε
για να πάψουνε καψώνια να μας κάνουνε.
Να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε,
μα κι αν λείψουνε στ’ αλήθεια, τι θα κάνουμε;
Η μία με κατέστρεψε, η άλλη μ’ έχει κάψει
και μία τρίτη έκανε τη μάνα μου να κλάψει.
Και μια Κική και μια Κική μ’ έριξε χρόνια φυλακή.
Να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε...
Παντρεύτηκα και χώρισα στα πιο καλά μου χρόνια
και χαρτοπαίχτη μ’ έκανε στον Πειραιά μια Σόνια.
Και μια Σμυρνιά και μια Σμυρνιά μού τα ’φαγε στην Κοκκινιά.
Να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε...
|  |
Paroles: Kostas Kofiniotis
Musique: Hristos Emmanouil
Première Performance: Lefteris Padazis
Que meurent les femmes, qu'elles meurent
qu'elles cessent de nous fatiguer.
Que meurent les femmes, qu'elles meurent
mais si elles manquent vraiment, que ferons-nous?
Une m'a détruit, une autre m'a brûlé
et une troisième a fait pleurer ma mère.
Et une Kiki et une Kiki m'a envoyé en prison pour des années.
Que meurent les femmes, qu'elles meurent...
Je me suis marié et je me suis séparé dans mes plus belles années
et une Sonia a fait de moi un joueur de cartes au Pirée.
Et une femme de Smyrne et une femme de Smyrne m'a perdu à Kokkinia.
Que meurent les femmes, qu'elles meurent...
| |
