 |
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Ζωή, Ζωή
σ’ αγαπώ τόσο πολύ
γιατί νόημα δεν έχεις
κι ας ψάχνω ο έξυπνος χρόνια να
βρω το κλειδί σου
Σ’ ακολουθώ
σαν του ανέμου το ουρλιαχτό
και κυλιέμαι μαζί σου
σε κλείνω στις χούφτες μου πριν
οι θεωρίες σε σκορπίσουν
Όσο διαρκούν οι στιγμές, διαρκείς φευγάτη κι εσύ
σαν τον κλέφτη
σε καμία ιδέα δε χωράς και
ο κάθε Θεός τόσο στενός σου πέφτει
Ζωή, Ζωή στα παιχνίδια σου η αρχή και το τέλος
του κάθε φανατισμού που με καίει
με τρώει και με σώνει
στων φίλων μου τις ανάσες ακουμπώ
κι είναι μάλλινο ρούχο η χαρά τους
για να μην κρυώνω καθώς ξημερώνει
Δυο χιλιάδες κρύσταλλα εγώ
και όσο μ’ αγαπάς μια κλωστή με κρατάει
οι διαφορές μας βροχή κοίτα στις σταγόνες
της πως ο έρωτας μας κυλάει
Ζωή, Ζωή σε μισώ τόσο πολύ γιατί
ασήκωτη γέρνεις στην πλάτη μου
ενώ μπρος στα μάτια μου μοιάζεις με στάχτη
Ζωή γλυκιά να σου δώσω μια σπρωξιά
στο κενό μου να πέσεις
μα πως μετανιώνω σαν φτάνεις
γυμνή εκεί στην άκρη
Θέλω να σε πάρω αγκαλιά,
ψέματα καινούργια να εφεύρω πάλι
και σε μια γωνιά εγώ κι εσύ
σαν δυο κολλητοί να πιούμε απ’ το ίδιο μπουκάλι,
Ζωή, Ζωή...
|  |
Lyrics: Hristos Thivaios
Music: Hristos Thivaios
First version: Hristos Thivaios
Life, life,
I love you so much
because you have no meaning
that I can find, no matter how clever I am
and how many years I look for the key that explains you.
I follow you
like the wind's howl
and roll on the ground with you,
closing you in my palms
before theories scatter you away.
You fleetingly last as long as mere moments last,
like a thief;
No idea can contain you
and look how narrow gods are for your fit.
Life, life,
in your games I find the beginning and the end
of every zeal that sets me on fire,
that eats me up and empties me out;
I lean on the breath of my friends
and their joy is wool
that keeps me warm as dawn approaches.
Two thousands crystals I am
and as long as you love me I stay here hanging by a thread;
we have a rain of differences; see our love
flowing through the raindrops.
Life, life,
I hate you so much
because you weigh heavy on my back
but when you're in front of me you're a pile of ash;
sweet life, I wish I could give you a push
and drop you into my void,
but how I regret it when you reach
the edge there, naked.
I want to take you into my arms,
invent new lies, once again;
and you and me in a corner
like two old friends will drink from the same bottle.
Life, life...
| |
