Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Ich werde älter, Mama - 2433 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ’ τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα κόλα
για να `ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ’ όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να `μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα `χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να `μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.


Text: Lina Nikolakopoulou
Musik: Stamatis Kraounakis
Uraufführung: Tania Tsanaklidou

Weitere Aufführungen:
Haroula Alexiou

Die Kleider, die ich nicht zu waschen gelernt habe,
gebe ich in einen Sack und bringe sie dir.
Du fragst nach meiner Karriere
nach meiner Nacht und meinem Tag
und ich schaffe es mit dir zu sprechen.

Und ich denke daran, wie ich Coca- Cola trinke
damit alles immer gleich bleibt, ändert sich alles.
Und ich öffne deinen Kühlschrank,
dein "komm" und dein "auf wiedersehen"
habe ich in meinem Leben immer mehr als alles andere
verlangt.

Mama, ich bin hungrig
Mama, ich habe Angst
Mama, ich werde älter, Mama
Und ich fürchte das, was dich seit Jahren beunruhigt;
schön, jung und unglücklich.

Die Jahre, die du für mich aufgezogen hast,
habe ich für dich gut aufbewahrt, das sollst du wissen.
Und ich habe ausgezeichnet bestanden,
aber ich habe nichts erfreuliches
alles in der Welt ist bestimmt.

Dreißig Sommer und Winter
bringe ich dir Anemonen, wenn es wild wird
Und schau, etwas merkwürdiges,
das Kriterium der Welt,
dagt mir wir seien uns ähnlich wie zwei Tropfen

Mama, ich bin hungrig
Mama, ich habe Angst
Mama, ich werde älter, Mama
Und ich fürchte das, was dich seit Jahren beunruhigt;
schön, jung und unglücklich.

   irini © 17-03-2009 @ 01:54

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο