 |
Στίχοι: Βασίλης Λαδάς
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Χρήστου
Μια μέρα ίσως να ξανασυναντηθούμε
σε μια παρέα, σε ένα σπίτι φιλικό
και σαν δυο ξένοι ξανά θα συστηθούμε
μα εσύ θα ξέρεις πως ακόμα σ’ αγαπώ.
Και θα με κοιτάς στα μάτια και θα γίνομαι κομμάτια
σαν καράβι που `σπασε στα δυο,
και θα κρύψω ένα δάκρυ από των ματιών την άκρη
που θα λέει ακόμα σ’ αγαπώ, που θα λέει ακόμα σ’ αγαπώ.
Μια μέρα ίσως κάπου να ξαναβρεθούμε
σε ένα φανάρι μες στο κέντρο ξαφνικά
και σαν δυο ξένοι απλά θα κοιταχτούμε
και ίσως να πούμε ένα γεια σου φιλικά.
Και θα με κοιτάς στα μάτια και θα γίνομαι κομμάτια
σαν καράβι που `σπασε στα δυο,
και θα κρύψω ένα δάκρυ από των ματιών την άκρη
που θα λέει ακόμα σ’ αγαπώ, που θα λέει ακόμα σ’ αγαπώ.
|  |
Tекст: Vasilis Ladas
Mузика: Hristoforos Yermenis
Прва представа: Yioryos Hristou
Možda ćemo se jednog dana ponovo sresti
u nekom društvu, u kući nekog prijatelja
i kao dva neznanca ponovo ćemo se upoznati
ali ti ćeš znati da te još uvek volim..
I gledaćeš me u oči, a ja ću umirati
kao brod što se na dva dela lomi
i sakriću jednu suzu u krajičku oka
što će govoriti da te još uvek volim...
Možda ćemo se jednog dana ponovo sresti
na nekom semaforu, u centru, iznenada
kao dva neznanca prosto ćemo se pogledati
i možda jedno "ćao" drugarski razmeniti..
I gledaćeš me u oči, a ja ću umirati
kao brod što se na dva dela lomi
i sakriću jednu suzu u krajičku oka
što će govoriti da te još uvek volim...
| |
