Έρχεται από άλλη χώρα πάντα.
Κλείνει τα μάτια και γεννιέται αλλού.
Στις τσέπες κουβαλάει (χωράνε δύο) ατμομηχανές,
τουρμπίνες αερίου και καμπύλες.
Πάππου προς πάππου των τρένων πάνε οι δουλειές.
Φοράει κόκκινο σκουφί και σώμα ράγες έχει για ταξίδια.
Στα χέρια του οι βαλίτσες όλες ελαφρές,
στα χέρια του οι βαλίτσες σα ροδάκια να `χουν.
Γιατί είναι δυνατό το αγόρι μου.
Είναι δυνατό.
Για χιόνι και για κρύο.
Και την πληγή δεν τη μιλά.
Στο χώμα δυο χιλιόμετρα βαθιά τη σπρώχνει.
Κι όταν σαν τον Ντιμίτρι αγαπά, να αγαπά ξεχνά.
Σε χιόνι και σε κρύο.